Anders pyta tutaj o naturę człowieka i stara się uświadomić nam, że tak naprawdę tylko od nas zależy, co stanie się ze światem, na którym żyjemy. Każdy z nas spędzi tak naprawdę tylko chwilę na tym świecie, ale jeżeli dalej ludzkość oddawać się będzie bezmyślnemu niszczeniu naszej planety, przyszłe pokolenia skazane będą na cierpienie. Nikt za nas nie wymyśli jednak jakiejś skutecznej metody na to, by prowadzić swe życie właściwie. Musimy sami dojść w końcu do tego, że zależy od nas znacznie więcej, niż nam się wydaje.
Możemy dalej szukać dla siebie wymówek, by nie wziąć odpowiedzialności za teraźniejszość i przyszłość, ale prędzej czy później będziemy w końcu musieli stawić czoła konsekwencjom unikania odpowiedzialności. Już teraz Ziemia jest jednym wielkim wysypiskiem, miejscem, w którym króluje przemoc, niesprawiedliwość i egoizm. Musimy w końcu przejrzeć na oczy i coś z tym zrobić, w przeciwnym razie może być już dla nas za późno.
Wokalista nie podaje tu oczywiście żadnego magicznego rozwiązania, bo przecież byłoby to zbyt proste. Wskazuje jednak na to, że ludzie muszą połączyć swoje siły i chociaż spróbować znaleźć jakiś sposób na to, by wznieść się ponad swoje ograniczenia i stać się lepszymi. Sami sprowadziliśmy na siebie wszystkie nieszczęścia, z jakimi współczesny człowiek musi się zmagać, możemy więc je też naprawić. Trzeba tylko podjąć trud, by to zrobić.
