Anders chce nam uświadomić, że droga do szczęścia często prowadzi przez cierpienie. Każdy z nas ma za sobą wiele porażek i niepowodzeń, łatwo nam przy tym wciąż rozpatrywać wszystkie błędy, jakie popełniliśmy. W ten sposób zamykamy się w przeszłości, nie dostrzegając tego, że przecież nieważne, co zrobiliśmy złego w swoim życiu, skoro przyszłość jest tak naprawdę niezapisaną kartą.
Tylko od nas zależy, czy dalej będziemy popełniać te same błędy, czy raczej wyciągniemy z nich nauczkę i staniemy się mądrzejsi, lepsi. Sam wokalista przyznaje, że kiedyś jego umysł daleki był od uporządkowania. Targały nim przeróżne negatywne emocje, czuł się zagubiony, nie rozumiejąc otaczającej go rzeczywistości. Czuł się ofiarą niesprawiedliwego świata, nie mogąc pogodzić się z cierpieniem, jakie zsyłał na niego los. W końcu jednak podjął trud, by jednak zrozumieć samego siebie. Odbył podróż do najgłębszych zakamarków jego umysłu i w końcu doszło do niego, co do tej pory robił źle.
Zobaczył, że jego życie wygląda teraz jak cmentarz, gdzie wszystko wokół przypomina o tym, co działo się kiedyś. Tym właśnie są tytułowe statki widmo – to nasze bolesne wspomnienia, którym dajemy kontrolę nad naszym obecnym życiem na własne życzenie. Tylko zostawiając za sobą to, co było jesteśmy w stanie osiągnąć prawdziwą wolność. Dopiero wtedy otworzy się przed nami nieograniczona masa perspektyw, dróg, które będziemy mogli obrać w swoim życiu.
