Incubus
Incubus
Incubus
Jak mówili o piosence sami muzycy, można odczytywać ją jako odę do kogoś, kto - pomimo wielu trudności i problemów - wciąż widzi w życiu sens i wciąż odnajduje w nim radość. Chcą, przy pomocy tego tekstu, pochwalić człowieka, którego wiara w życie jest tak silna, że nic nie jest w stanie jej złamać.
Słowa utworu zahaczają o mistyczną moc takiej umiejętności i zazdrość wokalisty, który najwidoczniej nie posiada podobnych cech. Narrator mówi tu o ludzkości jako takiej. Widzi nas jako uwięzionych w świecie pozbawionym sensu, radości. Wie, że pojedyncze życie jest bardzo krótkie w obliczu wieczności wszechświata. I skoro mamy tak mało czasu to powinniśmy korzystać z niego na różne, także te grzeszne sposoby.
Sam narrator nie widzi bowiem zbyt wielu powodów do radości w życiu na tym świecie. I nie potrafi pojąć jak to się dzieje, że jest ktoś, kto nawet w najgorszej życiowej sytuacji jest w stanie zachować spokój i szczęście. Metaforycznie pyta więc delikwenta jakim cudem widzi gwiazdy z tak niskiej pozycji.
Utwór w całości jest wyrazem podziwu dla ludzi, którzy mimo przeciwności i najgorszych nawet problemów są w stanie się pozbierać i stawiać czoła światu pod każdą postacią. Dla ludzi, którzy widzą światło nawet w środku nocy.