Jacek Kaczmarski
Jacek Kaczmarski
Jacek Kaczmarski
Jacek Kaczmarski
Jacek Kaczmarski
Krajobraz po uczcie to utwór poświęcony rozbiorom Polski. Jacek Kaczmarski nawiązuje do różnych wątków z historii upadku I Rzeczypospolitej: Sejmu Czteroletniego, insurekcji kościuszkowskiej (Nie skończyli ostrzyć kos na sztorc stawianych) oraz wykonaniu kary śmierci in effigie na uczestnikach konfederacji targowickiej (Nie powywieszali wszystkich zdrajców stanu).
Artysta przytacza postać ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, którego charakteryzuje jako sługusa carycy Katarzyny II (Ale z obecnych nie wie jeszcze nikt / Że na tortach dał napis „Wiwat Katarzyna”) oraz słabego monarchę, w ostatnim okresie faktycznie marionetkę zaborców z rosyjską pensją (A król bez królestwa chodził na spacery / Nie ze swojej kasy utrzymując dwór).
Przedostatnia zwrotka jest parafrazą aktu abdykacji, który Poniatowski podpisał 25 listopada 1795 roku. Decyzja została wymuszona przez carycę Katarzynę II w konsekwencji upadku insurekcji kościuszkowskiej oraz uzgodnienia III rozbioru Polski.
Warto podkreślić, że Kaczmarski w latach 1977 - 1978 pisał pracę magisterską poświęconą poezji politycznej w Polsce stanisławowskiej. Do okresu schyłkowej I Rzeczypospolitej oraz zaborów artysta nawiązywał również w innych utworach, takich jak Sen Katarzyny II, Ostatnia mapa Polski czy Wieszanie zdrajców na Rynku Warszawskim.