Treścią piosenki jest dystans dzielący dwoje pozornie bliskich osób, z których jedna jest bardzo wrażliwa i przeżywa głęboki smutek (stąd tytułowa „odwrotność alleluja”), a druga – przynajmniej pozornie – wydaje się być na takie emocje odporna.
Pierwszą postacią jest oczywiście sam Jens Lekman, który kolejny raz opowiada historię ze swojego życia. Pewnego dnia wybrał się ze swoją siostrą na plażę, z zamiarem odbycia poważnej i głębokiej rozmowy. Długo przygotowywał się do tej konwersacji, planując różne mądre i głębokie metafory, jakich zamierzał użyć. Chciał podzielić się własnym smutkiem, cierpieniem, przez które przechodził.
Im bardziej jednak próbował zbliżyć się – na poziomie emocjonalnym – do swojej siostry, tam bardziej czuł się od niej odległy. Uświadomił sobie, że nie będzie w stanie przekazać jej tego, jak w rzeczywistości się czuje. Ona sama wydała mu się osobą, która nie doświadcza i nie rozumie prawdziwego bólu.
Kiedy dzień dobiegł końca, Jens wiedział, że nie nawiązał więzi ze swoją siostrą i nie wie, co tak naprawdę kryje się w jej wnętrzu – mimo że on sam z jakiegoś powodu pozostaje dla niej wzorem do naśladowania. A może jednak ona również doświadcza bólu – tylko skutecznie go ukrywa?
