Johnni Spets - ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ ΟΛΟΙ ΜΟΝΟΙ / ATHINA POLI OLI MONI [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

[Verse]
Νύχτα το χρώμα νύχτα το φως στεγνό το χώμα μάτια οδηγός
[μόνος μου]
Νύχτα στη ζούγκλα και ελίσσομαι
μαύρα μεσάνυχτα ο περίγυρος νύχτα εξελίσσομαι
[νύχτα]
Αφήνομαι με αγγίζεις
μάτια γυαλιστερά κεφάλι πήχτρα
[νύχτα]
Αθήνα πόλη όλοι μόνοι
τόσο μόνοι πέφτουν στο ίσωμα
[κι είμαι μόνος μου]
Μάλλον δεν το 'χω
[είμαι μόνος μου]
Δε βρίσκω λόγο
μισή σκηνή στο πάτωμα κι άλλη μισή μ' ελάττωμα
πίσω από κάποιο logo
[το καρφώνω στη μάπα για κάθε στόκο]
Και νιώθω νικητής από το πρώτο
νιώθω άνθος της σελήνης δεν χρειάζομαι οξυγόνο
τόσο μόνοι κάτω απ' τον ίσκιο μας
[νύχτα]
Είδα τα πιο όμορφα μάτια είδα κρύο φαΐ
κουκουβάγια να σκοτώνει νυχτερίδα
τυφλά κοπάδια είδα
[κόκκαλο κρατάν ψηλά γι' αυτό μαλάκα χοροπήδα]
Αποσυντίθεμαι μα ανασαίνω
όσο πεθαίνω βρίσκω τρόπους κι ανασταίνομαι
κι όσο μαθαίνω ζω
δίπλα μου ζούνε μα δεν φαίνονται
τόσο μόνοι μέσα στον ήχο μας
[αρρωσταίνω]
Καταλαβαίνω πως δε με καταλαβαίνω
στ' αδύνατα επιμένω
έχω το βότανο έχω τον ουρανό έχω ποτάμι σκέψεις
κι αυτό είναι αντίδοτο
[το φως της μέρας χάνεται]
Κι απλώνεται σοφία
όνομα φίλης όνομα αγάπης
τ’ όνομα της πόλης μου η πρώτη σημασία
τόσο μόνη πάντα σε μια γωνιά
[θαμπώνει αυτόματα]
Βρώμα, άδεια στόματα χαρτόκουτα για στρώματα
στο πεζοδρόμιο σα πτώματα
τ'αρώματα δεν πιάνουν οσμή που σπάει κόκκαλα
κοιμάται στ' απαλά και θέλει σκότωμα
Ακούν πέφτουν στο πάτωμα απότομα
ακούν πέφτουν στο ίσωμα απότομα
είναι λάθος τα πρόσωπα κι είναι μόνοι
τόσο μόνοι χωρίς ταυτότητα
[ως στα δάχτυλα]
Νιώθεις το πάγωμα είσαι πιστός είμαι ανάθεμα
περπάτα πάνω όσο είμαι σ' αναμμένα κάρβουνα
πάνω στην ώρα έχασα το μάθημα όταν τράκαρα
στρίβοντας άχαρα ζαλίζονται απ' τα γάρα
με καθυστερούν τρων απ' τη ζωή σφαλιάρα
με καθυστερούν κολλάν στο στίχο χάνουν το νόημα
παιδεύονται δεν εκπαιδεύονται μυαλά ανόητα
[αυτόματα]
Γλώσσα του κόλακα όταν βγάζω δόντια βρυκόλακα
κόβεται στα δώδεκα είναι το 12
Johnni Spets Το παιδί που έγινε τέρας
Ακούν πέφτουν στο πάτωμα απότομα
δεν ξέρουν τι ακούν Ακούν το 12
Αθήνα νύχτα κεφάλι πήχτρα
μάτια κουκουβάγιας φόρεσα κι έφτυσα πίκρα