Ballada miłosna, w której Kali daje wyraz swojego strachu przed byciem pominiętą, niezauważoną. Jej introwertyczna natura nadaje całości ton bardzo uniwersalny i przemawiający do wszystkich, którzy są obdarzeni podobnym do niej temperamentem. Kali rozpoczyna tekst od wymienienia wszystkiego, czym nie chciałaby być dla ukochanego mężczyzny. Porównuje się do papierosa czy popielniczki - nie chce być chwilową przyjemnością, która potem kończy zdeptana na pobliskim chodniku.
Dziewczyna boi się bycia kimś zbędnym, chwilowym. Nie chce skończyć samotna, ze złamanym sercem więc już dziś opowiada partnerowi o swoich lękach, zmartwieniach. Podkreśla, że nie chce być ignorowana. Najpewniej niejednokrotnie doświadczała podobnego traktowania, tak często czują się osoby zamknięte w sobie. Podobnie jest w tym przypadku - po etapie radosnego flirtu niewiele pozostało i czuje, że chłopak nie jest już nią zainteresowany. Wie, że niczego jej nie obiecywał, że nawet nie byli parą. Jest świadoma, że to ona nie wykształciła w sobie żadnego mechanizmu obronnego, że wystawiła się całą sobą jako łatwy cel.
Zwraca się do chłopaka, któremu opowiada o sobie. Zanim go poznała była samotniczką, uciekała od relacji z innymi ludźmi. Dopiero dla niego opuściła swoją skorupę. Dziś czuje się tym bardziej skrzywdzona - odkryła, że wszystko czym ją raczył to puste gierki i manipulacja.
Stwierdza jednoznacznie, że w takim razie dużo lepiej jest jej w samotności. Nie chce żadnych gierek i kłamstw, zasługuje na coś lepszego. Nawet za cenę samotności. Niech żałuje ten, kto chciał ją oszukać - miała wiele do zaoferowania. Teraz wszystko przepadło.
