Kazik Staszewski jest synem Krystyny i Stanisława Staszewskich oraz wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Wychowały go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończeniu liceum im. Reja podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ich nie ukończył.

Od 1984 r. Kazik jest żonaty z Anną Staszewską, z którą ma dwóch synów, Kazimierza i Jana. W 2008 i 2013 został dziadkiem, ma dwie wnuczki. Od kilku lat ma mieszkanie na...

Kazik Staszewski jest synem Krystyny i Stanisława Staszewskich oraz wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Wychowały go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończeniu liceum im. Reja podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ich nie ukończył.

Od 1984 r. Kazik jest żonaty z Anną Staszewską, z którą ma dwóch synów, Kazimierza i Jana. W 2008 i 2013 został dziadkiem, ma dwie wnuczki. Od kilku lat ma mieszkanie na Teneryfie, gdzie przebywa kilka tygodni każdego roku. Na stałe mieszka w Polsce.

Pierwszym zespołem, w którym występował Staszewski był Poland, założony przez Roberta Schmidta. Artysta nagrał z nim m.in. utwory „Młodzi Warszawiacy” oraz „Wojny”.

W 1981 roku Staszewski założył zespół Novelty Poland.

W 1982 roku założył zespół Kult.

W 1991 roku Kazik rozpoczął karierę solową.

Pierwszym solowym albumem było Spalam się z przebojami „Dziewczyny”, „Piosenka trepa”, „Spalam się” czy rozsławioną „Jeszcze Polska” w której senator z ramienia ZChN Jan Szafraniec doszukał się paszkwilu na hymn Polski i oddał sprawę do sądu. Została ona jednak szybko umorzona. Rozgłos zyskała też wydana na następnym albumie Spalaj się! piosenka „100 000 000” z refrenem Wałęsa dawaj nasze sto milionów!. Utwór ten wykonany został wcześniej na festiwalu w Sopocie i odnosił się do niespełnionej obietnicy przedwyborczej.

W 1995 ukazało się Oddalenie, nagrane w domowym studiu. Na płycie znalazła się piosenka „Łysy jedzie do Moskwy”, odnosząca się do wyjazdu ówczesnego premiera Józefa Oleksego do Moskwy podczas rosyjskiej agresji zbrojnej na Czeczenię.

Największym sukcesem Kazika okazał się album 12 groszy nagrany w 1997 z wielkim przebojem „12 groszy”. Na płycie znalazły się także utwory napisane przez Kazika do filmu Sztos. W 1998 roku Kazik dołączył do zespołu El Doopa.

W 2000 ukazała się Melassa z przebojami „4 pokoje” nagranym w duecie z Edytą Bartosiewicz i „Mars napada” oraz „Gdybym wiedział to, co wiem”. Kazik nagrał także trzy albumy zawierające własne interpretacje utworów Kurta Weilla i Nicka Cave’a (Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto – 2001), Toma Waitsa (Piosenki Toma Waitsa – 2003) oraz Silnej Grupy Pod Wezwaniem (Silny Kazik Pod Wezwaniem – premiera 1.12.2008 r.)

W roku 2004 ukazał się album Czterdziesty Pierwszy z piosenką „Polska płonie”, a rok później Los się musi odmienić (część piosenek pochodziła ze ścieżki dźwiękowej filmu Rozdroże Cafe, w którym Kazik zagrał epizodyczną rolę). Staszewski nagrał także muzykę do filmów PitBull, Szaleńcy, Balladę o Janku Wiśniewskim do filmu Czarny czwartek, Yuma, oraz z zespołem Kult Czarne Słońca do filmu o tym samym tytule, a także Oczy niebieskie. W latach 2005–2009 był wokalistą zespołu Buldog.

Kazik otrzymał wiele nagród (m.in. Paszport Polityki, Fryderyki, Machinery, nagrodę MTV), które jednak rzadko odbierał. O Kaziku i Kulcie opowiada książka Leszka Gnoińskiego Kult Kazika oraz Wiesława Weissa Kult. Biała Księga, zawierająca m.in. teksty i historię powstania wszystkich piosenek zespołu.

Kazik był felietonistą na łamach Gazety Wyborczej. W czerwcu 2005 zrezygnował jednak z publikowania, zarzucając szefom redakcji cenzurę w zakresie treści jego felietonu. W maju 2008 zbiór felietonów Kazika ukazał się w wersji książkowej pt. Niepiosenki. W 2014 ukazała się książka pt. Tata mimo woli stanowiąca biografię Stanisława Staszewskiego, której autorami są Kazik Staszewski i Jarosław Duś.

Kazik Staszewski deklaruje przywiązanie do tradycyjnych wartości, z których najważniejszą jest rodzina.

Jest przeciwnikiem penalizowania narkotyków, gdyż przez to handlem nimi zajmują się grupy przestępcze. Ze względu na swoje poglądy był bliski Unii Polityki Realnej. Deklaruje się jako niewierzący, choć z ogromną potrzebą wiary i silnym antyklerykalizmem. Od lat 80-tych XX w. jest krytykiem Kościoła Katolickiego – szczególnie skupia się na pazerności kleru. W młodości przez kilka lat był związany ze Świadkami Jehowy – studiował z nimi Pismo Święte, Rozstał się jednak z tą grupą wyznaniową po sugestiach o konieczności rezygnacji z muzyki