Keaton Henson
Keaton Henson
Keaton Henson
Keaton Henson
Keaton Henson
Piosenka stanowi swoisty dialog, który Henson prowadzi ze swoją partnerką. Wie, że ona jest mu oddana, że jej uczucia do niego są szczere - czuje to w jej dotyku, w sposobie, w jaki na niego patrzy. Jednocześnie sam nie jest wobec niej szczery i okłamuje ją - to wyznanie stanowi tytuł piosenki.
Być może jego kłamstwo zawiera się w wyznaniach miłości, które czyni partnerce. Tak naprawdę nie czuje do niej tego, co ona do niego. Boi się jednak wyznać prawdę i woli ukrywać się za bezpieczną kurtyną kłamstwa. Jedna i druga strona związku czuje, że coś jest nie tak. Dziewczyna, pomimo czasu spędzonego u boku wokalisty, czuje się samotna i opuszczona. Jego fałszywa miłość jej nie wystarcza. I czas chyba zakończyć ten związek - Henson szuka przecież kogoś innego.
Keaton wie, że jego kłamstwa są naganne. Nie potrafi jednak kochać kobiety, która okazała się być dla niego zawodem. Co więcej, wokalista twierdzi, że on też jest nieodpowiedni dla niej, że także na każdym kroku ją zawodzi. A różnią się tylko tym, że dziewczyna lepiej ukrywa swoje prawdziwe uczucia, których być może sama nie jest świadoma.
Ich relacja nie ma racji bytu, obydwoje czują się przy sobie nieszczęśliwi. Mimo pozornej bliskości, jedyne co jest między nimi to okrutny chłód, które pęta ich dusze i ciała. Razem, a jednak osobno.