W No enemiesz, Kiesza stara się zwrócić uwagę słuchacza na dobro, jakie wypływa z miłości. Artystka uważa, że uczucie to jest lekarstwem na całe zło, którego wiele w świecie. Wokalistka podkreśla ogromną wagę, jaką przykłada do szanowania drugiego człowieka. „Gdybyśmy wszyscy zakochali się jednocześnie” nie istniałyby krzywda, cierpienie, zawiść i ból. „Nie mielibyśmy wrogów”, bo kochalibyśmy się i poważali nawzajem – codzienność stałaby się piękniejsza.
Kiesza, pragnie otrzymywać od swojego ukochanego całą miłość, którą skrywa on w sercu. Oczywiście zamierza odpłacić mu się tym samym. Kobieta jest pełna dobroci i emocji – chce je ofiarować wybrankowi. To on sprawia, że artystka „czuje, że żyje”. Ciągle jest jej mało, nie może nasycić się partnerem. Nie zamierza ograniczać się w okazywaniu swojego zakochania. Nie rozumie czemu ludzie mieliby hamować swoje uczucia, skoro wypływa z nich jedynie dobro, spokój i szczęście. Przy chłopaku, dziewczyna nie wstydzi się być sobą, nie musi niczego udawać, ani ukrywać. Mężczyzna pozwala jej na szaleństw oraz na niczym niezakłóconą radość. Kiesza jest przekonana, że to, co przeżywa jest najpiękniejszym doświadczeniem, jakiego doznać może człowiek. Z tego powodu chciałaby, abyśmy wszyscy potrafili odnaleźć w sobie pokłady miłości – dzięki temu świat stałby się lepszym miejscem.
