King Crimson - I Talk to the Wind [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

Kompozycję otwiera partia fletu w wykonaniu Iana McDonalda, która – budując leniwy, spokojny nastrój – tworzy wyraźny kontrast w odniesieniu do poprzedzającego ją na płycie, agresywnego i dystopijnego „21st Century Schizoid Man”. King Crimson powtórzył podobny zabieg na kolejnym albumie „In the Wake of Poseidon”, stawiając w opozycji do siebie „Pictures of a City” oraz „Cadence and Cascade”.

Tytułowy „wiatr”, z którym podmiot liryczny bezskutecznie usiłuje nawiązać porozumienie, może stanowić metaforę Boga, siły wyższej. Jeżeli podążymy tym tropem, będziemy mogli interpretować kompozycję jako wyraz zniechęcenia względem Stwórcy, który nie słucha naszych próśb oraz modlitw; wydaje się być wobec nas całkowicie obojętny. Porównanie demiurga do wiatru wskazuje, że jest on czymś nieuchwytnym, niedostrzegalnym, a efekty jego działań – w opozycji do tego, co głoszą rozmaite religie – mają najczęściej charakter przypadkowy, chaotyczny.

Peter Sinfield, autor tekstu, wspomina tutaj o „zamęcie”, który widzi wszędzie wokół. Ta myśl została rozwinięta na pochodzącym z tej samej płyty „Epitaph”, gdzie „zamęt” stanowi epitafium zniesmaczonego światem podmiotu lirycznego.