Piosenka, w której Garrigan opowiada o swoim związku z pewną kobietą. W pierwszej zwrotce piosenki porównuje ich relację do bicia serca – jest intensywna, rytmiczna, pozwala mu żyć. Wszystko dzieje się tutaj szybko i daje ogromnego, emocjonalnego kopa. Dziewczyna, o której mówi Steven rozświetla jego serce, nadaje życiu sens. Zdaje się, że nie czuł się tak od dawna, że zapomniał już, że można tak wspaniale żyć. Dopiero pojawienie się kobiety sprawiło, że odzyskał siłę, radość życia.
Kobieta jest, jak mówi Garrigan, jego słońcem. To metafora mająca nam uświadomić jak wiele znaczy dla niego ukochana. Stawia ją w centrum swojego świata, wszystko, dosłownie, kręci się wokół niej. Miłość sprawiła, że wszystko inne przestało mieć znaczenie. I choć wokalista zaznacza, że liczy się tylko tu i teraz, to do jego głowy zaczynają się wkradać złe myśli. Zaczyna zamartwiać się tym, co będzie w przyszłości, boi się, że ich związek się nie uda, że któreś z nich go zniszczy. I te myśli są niczym trucizna tocząca go od środka. Przez nie traci poczucie absolutnego szczęścia związanego z miłością.
W pewnym momencie utworu przyznaje wprost, że jest świadom tego, że taka miłość jak ta nie może trwać wiecznie. Jest tak ogromna, głęboka i spalająca, że nie sposób jest wytrzymać tak wielkie szczęście przez całe życie. Ale wraz z tą pewnością przyszedł spokój – nie interesuje mnie to – mówi Garrigan. Bo chce docenić to co jest tu i teraz, cieszyć się uczuciem ukochanej kobiety.
