W tekście tego utworu uzewnętrzniają się lęki i wyrzuty sumienia związane z niewiernością, ze zdradą na ukochanej osobie, na samym sobie. Artysta mówi o tym, co dusimy w swoim wnętrzu, a co nie pozwala nam ruszyć naprzód. Kwabs już od początku tekstu wciela się niejako w głos swojego sumienia, element podświadomości, która próbuje przebić się na zewnątrz, do świadomego życia człowieka. Mówi tutaj o doświadczeniach, emocjach i uczuciach, których nie chcemy wypuścić, którym nie dajemy ujścia. Duszone w naszym wnętrzu pęcznieją i coraz silniej nas krzywdzą. Czujemy się sparaliżowani, nieustannie ciągniemy za sobą cień nierozwiązanych spraw.
Kwabs daje nam i samemu sobie rady odnośnie duszenia emocji, walki z uczuciami. Możemy przez lata udawać, że nic się nie stało, chować ból głęboko w środku. Ale nigdy nie uda nam się od niego uciec. Więc im szybciej uporamy się z traumami tym lepiej dla nas.
Nierozwiązane problemy z przeszłości są niczym zbrodniarz, śledzący nas nieustannie bandyta. Do tego właśnie odnosi się tytuł piosenki. Ktoś, kto ucieka ciągle musi spoglądać przez ramię czy nie jest śledzony. Nigdy nie może poczuć się bezpiecznie. Więc lepiej niech się pilnuje, niech ma się na baczności - bo przeszłość w końcu do niego wróci.
