Tekst piosenki to wyraz osobistych przemyśleń artysty na temat życiowych doświadczeń, strat oraz zmian w otaczającym go świecie. W pierwszym zwrotce artysta wyraża swoje zdanie na temat obecnej sceny muzycznej, odrzucając pewien rodzaj rapu i podkreślając swoje pragnienie życia zgodnie z własnym artystycznym wyrazem. Zwraca uwagę na kontrast między swoim życiem a życiem kogoś, kto urodził się w wygodnych warunkach, opisując go jako "bâtard" (bękart) mówiącego jak monarcha.
W Refrenie artysta wielokrotnie powtarza frazę "J'dis pas qu'c'est mieux là mais mes souvenirs me rendent nostalgique" (Nie mówię, że teraz jest lepiej, ale moje wspomnienia sprawiają, że jestem nostalgiczny). To wyrażenie sugeruje tęsknotę za przeszłością, za czasami, które mimo trudności wydają się być bardziej wartościowe w retrospekcji.
W kolejnych zwrotkach La Fève kontynuuje swoją niezależną postawę wobec życia i podkreśla, że nie jest zainteresowany zdobywaniem przyjaciół. Mówi o zaufaniu, którego doświadczył, i o tym, że osoba, która go zdradziła, była bliską znajomą. Ponadto, artysta odnosi się do życiowej zmęczenia "traplife" oraz chęci znalezienia spokoju na plaży.