Zespół Lady Pank został założony pod koniec 1981 roku przez dwóch byłych członków Budki Suflera – gitarzysty i kompozytora Jana Borysewicza oraz autora tekstów Andrzeja Mogielnickiego. Pierwszy utwór grupy – „Mała Lady Punk” został nagrany przez Jana Borysewicza we współpracy z Wojciechem Bruślikiem i Andrzejem Dylewskim podczas sesji nagraniowej płyty „Układy” Izabeli Trojanowskiej w grudniu 1981 w krakowskim studio Teatru Stu. Drugi – „Minus 10 w Rio” został już nagrany z Edmundem Stasiakiem, Januszem Panasewiczem, Andrzejem Polakiem i...

Zespół Lady Pank został założony pod koniec 1981 roku przez dwóch byłych członków Budki Suflera – gitarzysty i kompozytora Jana Borysewicza oraz autora tekstów Andrzeja Mogielnickiego. Pierwszy utwór grupy – „Mała Lady Punk” został nagrany przez Jana Borysewicza we współpracy z Wojciechem Bruślikiem i Andrzejem Dylewskim podczas sesji nagraniowej płyty „Układy” Izabeli Trojanowskiej w grudniu 1981 w krakowskim studio Teatru Stu. Drugi – „Minus 10 w Rio” został już nagrany z Edmundem Stasiakiem, Januszem Panasewiczem, Andrzejem Polakiem i Pawłem Mielczarkiem. W tamtym czasie zespół nie miał jeszcze ustalonego składu. Wśród osób, którym Jan Borysewicz proponował współpracę byli Mieczysław Jurecki i Wojciech Morawski.

W sierpniu 1982 w warszawskim klubie Park zespół oficjalnie zadebiutował w składzie: Jan Borysewicz, Edmund Stasiak, Paweł Mielczarek i Andrzej Polak (w tym składzie zespół zagrał 5 koncertów). Wkrótce powstał także pierwszy fanklub zespołu. W tym czasie ukazał się też pierwszy singel „Mała Lady Punk” / „Minus 10 w Rio”. Wkrótce ostatecznie wyklarował się skład zespołu: Jan Borysewicz – gitara solowa; Janusz Panasewicz – śpiew; Paweł Mścisławski – bas; Edmund Stasiak – gitara oraz Jarosław Szlagowski – perkusja. W tym okresie muzyka zespołu jednoznacznie oscylowała wokół rozwijającego się wówczas stylu New Wave (Nowa fala).

Szczyt popularności Lady Pank przypadł na rok 1983 kiedy to zespół zagrał ponad 360 koncertów w całej Polsce. W listopadzie 1983 miał miejsce galowy koncert formacji w Hali Gwardii w Warszawie. Spektakl zarejestrowała telewizja TVP. Wylansowano wówczas takie utwory jak: „Tańcz głupia tańcz”, „Kryzysowa narzeczona”, „Zamki na piasku”, „Wciąż bardziej obcy”, „Moje Kilimandżaro”, „Vademecum skauta”. Wszystkie wyżej wymienione piosenki – oprócz „Tańcz głupia tańcz” – znalazły się na debiutanckiej płycie grupy pt. „Lady Pank” wydanym pod koniec roku. Album był zbliżony brzmieniowo do popularnej wówczas za granicą grupy The Police.

Na drugim – wydanym w 1984 roku – albumie pt. „Ohyda”, zespół przedstawił utwory bardziej urozmaicone i bogato zaaranżowane.

W tym samym roku w Opolu grupa zaprezentowała swój kolejny festiwalowy przebój pt. „To jest tylko rock and roll”. Ponadto artyści z Lady Pank wystąpili w filmie Pawła Karpińskiego pt. To tylko Rock. W grudniu zespół otrzymał złote płyty za „Lady Pank” i „Ohydę”.

Oprócz tego, w 1984 dla żartu muzycy nagrali „Augustowskie noce” Marii Koterbskiej oraz – prowokacyjnie – „Białą flagę” Republiki. Z powodu tego incydentu, rozgorzał konflikt między fanami Lady Pank a wielbicielami Republiki. Sami muzycy jednak dobrze się znali i nie mieli do siebie nawzajem żadnych pretensji. Przyjaźń między członkami obu grup została przypieczętowana wspólnym nagraniem utworów z tekstami Grzegorza Ciechowskiego, które znalazły się na albumie Tacy sami.

Pod koniec roku 1985 Lady Pank rozpoczął występy zagraniczne – w Wielkiej Brytanii, Finlandii (festiwal Ruisrock), ZSRR, a także trzytygodniową trasę koncertową po USA. O podboju Ameryki przez zespół było głośno w polskich mediach. W Stanach została wydana płyta „Drop Everything” (odpowiednik „Lady Pank”), którą promowaną singlem i teledyskiem „Minus Zero”. Artyści nie odnieśli jednak znaczącego sukcesu w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie z USA w radio pojawiły się dwa przeboje Lady Pank – „Someone's round the corner” oraz wydana już w Polsce „Sztuka latania”. Niedługo potem zespół wydał kolejny singel „Raport z N.” / „Rysunkowa postać”.

W tym samym roku zespół, a w zasadzie sam Jan Borysewicz, wspomagany wokalnie przez Janusza Panasewicza nagrał muzykę do filmu „O dwóch takich, co ukradli księżyc”, którą prezentował już w pełnym składzie w cyklu koncertów pt. „Jacek i Placek, czyli Lady Pank w poszukiwaniu krainy leniuchów”. Album „O dwóch takich co ukradli księżyc” został wydany w dwóch częściach w 1986 i 1988 roku. W tym samym czasie światło dzienne ujrzał także singel „Sly” / „This is only rock'N'roll.

Niedługo potem – po tym jak 1 czerwca we Wrocławiu podczas koncertu z okazji dnia dziecka pijany Borysewicz obnażył przyrodzenie przed publicznością – działalność Lady Pank została zawieszona na rok. Zupełnie przypadkowo okładka albumu „LP3 – nigdy za wiele rokendrola!”, którego promocja przypadała na czerwiec 1986 roku, przedstawiała ludzika ze zsuniętymi spodniami.

Lady Pank powróciło w 1987 roku, już bez Dylewskiego, który wyemigrował do USA. Rolę perkusisty przejął wówczas Wiesław Gola (Oddział Zamknięty). Skład poszerzył się również o gościnnie grającego na instrumentach klawiszowych, Jerzego Suchockiego. Zespół dał kilka samodzielnych koncertów. W tym samym czasie Jan Borysewicz i Janusz Panasewicz wspomagając akcję charytatywną „Nasz Wspólny Świat”, wzięli udział w nagraniu utworu skomponowanego przez Borysewicza - „Stanie się cud”.

Rok 1988 zaczął się niezwykle przebojowo – od hitów „To, co mam” i „Tacy sami”. Andrzej Mogielnicki, który po wrocławskim ekscesie rozstał się z Lady Pank, został zastąpiony kolejno przez: Zbigniewa Hołdysa, Grzegorza Ciechowskiego, Marka Dutkiewicza i Jacka Skubikowskiego.

W połowie tego samego roku w radiu ukazał się utwór „Zostawcie Titanica”. Latem zespół wyruszył do USA, gdzie wydana została jego pierwsza płyta kompaktowa. W Stanach doszło do podziału grupy. Jan Borysewicz oraz Janusz Panasewicz występowali razem, a pozostali jako formacja The Mix. Wieści dochodzące zza oceanu wskazywały na kryzys grupy.

W 1989 roku do Borysewicza i Panasewicza ponownie dołączył Jarosław Szlagowski. W tym samym roku ukazała się także solowa płyta Jana Borysewicza – „Królowa ciszy”, której materiał znany był już fanom z wydanej rok wcześniej kasety „Polmarku”. Była to pierwsza produkcja solowa lidera Lady Pank. Nieco później został wydany singel „Gwiazdkowe dzieci” / „Gwiazda na wietrze”, który wraz z „Królową ciszy” złożył się na „Pastorałki” Borysewicza.

W 1990 roku do Borysewicza, Panasewicza i Szlagowskiego dołączyli Piotr Urbanek i Kostek Joriadis. Niedługo potem zespół wypromował kolejny przebój – balladę „Zawsze tam gdzie ty”. Dała ona tytuł kolejnemu albumowi i zadecydowała o jego popularności. Na nowej płycie – wydanej również w USA – wszystkie teksty napisał Jacek Skubikowski. „Zawsze tam gdzie ty” brzmiał nieco ciężej niż poprzednie płyty zespołu. Koncertowy program grupy uzupełniał pierwsze przeboje Borysewicza napisane jeszcze dla Budki Suflera – „Nie wierz nigdy kobiecie” oraz „Bez Satysfakcji”.

W lipcu 1991 roku zespół wystąpił podczas Trzech Dekad Rocka w Polsce, potem znów znalazł się w USA, gdzie ponownie zawiesił działalność. W tym czasie media lansowały kolejne przeboje z „Zawsze tam gdzie ty” m.in. „Co mnie to obchodzi” i „Niedokończoną ulicę”. W telewizji często emitowany był teledysk do utworu „Zawsze tam gdzie ty”. Zespół, mimo iż nie istniał, nadal cieszył się ogromną popularnością. W tym samym roku ukazał się album The Best of Lady Pank.

W 1994 roku zespół reaktywował się w nowym składzie: Jan Borysewicz, Janusz Panasewicz, Krzysztof Kieliszkiewicz, Kuba Jabłoński i Andrzej Łabędzki. Artyści zaczynali w warszawskim klubie Van Beethoven, odbywając samodzielną trasę koncertową. Zagrali również na festiwalu „Rock Opole”. Muzycy promowali na tych koncertach album „Na na”, na którym Panasewicz zadebiutował w roli autora tekstów. Największymi przebojami z tego albumu był utwory „Na na” i „Na co komu dziś”. Kolejne wydanie Lady Pank przyjęło się na estradach. W grudniu 1994 muzycy, wsparci przez Wojtka Olszaka i Piotra Wolskiego, dali akustyczny koncert w studio Radia Łódź, który rok później udokumentował album „Akustycznie: Mała wojna”. Materiał ten został też zarejestrowany na potrzeby telewizji, aby 22 lata później wydać go w całości na płycie DVD z kolekcji „Bez prądu”.

We wrześniu 1996 ukazał się zbliżony brzmieniowo do „Nana” album „Międzyzdroje”, na którym teksty pisał wyłącznie Panasewicz. Na „Międzyzdrojach bardzo wyraźnie daje się wyczuć inspiracje bluesem.

Pod koniec 1996 roku zespół przedstawił muzykę z piosenkami gwiazdkowymi – „Zimowe graffiti”. Ponadto w tym samym roku została wydana kolejna solowa płyta Borysewicza pt. „Moja wolność”.

W 1997 roku na prośbę autora tekstu – Jacka Skubikowskiego, zespół nagrał utwór „Niedawno” (znanego też pod tytułami „Jest taki kraj” i „Moje sny”), który w wyborach parlamentarnych 1997 stał się hymnem Unii Wolności. W nagraniu utworu wziął udział mistrz boksu, Dariusz Michalczewski. W tym okresie grupa zaczęła w swym scenicznym repertuarze umieszczać utwory w wersjach transowych, które trafiły na dwupłytowy album „W transie”.

W roku 1998 zespół wylansował przebój „Znowu pada deszcz”, który promował album „Łowcy głów”. Do utworu „Prawda i serce” zespół nakręcił teledysk w Stanach Zjednoczonych.

W marcu 1999 w Krakowie, zespół zarejestrował klubowy koncert w celu wydania go na nowej płycie. Był to pierwszy oficjalny album live z koncertu elektrycznego w dorobku Lady Pank. „Koncertową” zdominowały starsze utwory, uwagę zwracała rozbudowana wersja „Marchewkowego pola”. Całość uzupełniły dwie nowe, studyjne piosenki „Rozmowa z...” i „Do Moniki L.”. Ta ostatnia wykorzystana została w filmie Marka Koterskiego pt. „Ajlawju”. Latem 1999 roku kwintet dał dwa koncerty w Kanadzie (Vancouver i Toronto), wystąpił też ponownie w Węgorzewie.

Wydana w 2000 roku „Nasza reputacja” okazała się nie tak udana jak poprzednie płyty, choć przyniosła długo notowany na listach przebojów utwór „Słońcem opętani”, który doczekał się pierwszego w karierze zespołu, animowanego teledysku. W konkursie premier na KFPP w Opolu, zespół zaprezentował inną piosenkę z nowego albumu – „Na granicy”. W występie wziął udział gościnnie Ryszard Sygitowicz. Lady Pank ostatecznie ulokowało się na trzecim miejscu.

W tym samym roku zespół występował także na Morawach i odbył tournée po całej Polsce z okazji 18 rocznicy powstania. Galowy koncert trasy odbył się pod koniec listopada w Hali Filmów Fabularnych we Wrocławiu, gdzie z zespołem gościnie zagrali i zaśpiewali: Szlagowski i Stasiak („Du du”), Zbigniew Hołdys („Mała wojna”), Urszula („Zawsze tam gdzie ty”), Lech Janerka („Kryzysowa narzeczona”), Paweł Kukiz („A to ohyda”), Kasia Nosowska („Zamki na piasku”) i Olaf Lubaszenko („Nie wierz nigdy kobiecie”). Część materiału z tego trzygodzinnego koncertu zarejestrowała telewizja.

We wrześniu 2001 z grupy odszedł Andrzej Łabędzki. Od tego momentu zespół oficjalnie zaczął koncertować jako kwartet (Jan Borysewicz, Janusz Pansewicz, Krzysztof Kieliszkiewicz i Kuba Jabłoński), jednakże był on wspomagany na koncertach przez Michała Sitarskiego.

W 2002 roku, z okazji dwóch dekad istnienia, zespół wydał płytę pt. „Besta besta”, na której znalazły się największe hity Lady Pank wybrane przez internautów oraz dwa premierowe nagrania „7-me niebo nienawiści” oraz „Konie w mojej głowie”, do których słowa po długiej przerwie napisał pierwszy tekściarz zespołu Andrzej Mogielnicki. 26 czerwca w klubie „Park” odbył się koncert połączony z oficjalną premierą płyty.

W marcu 2004 Lady Pank rozpoczęło nagrywanie repertuaru na nową płytę zatytułowaną „Teraz”, a jej premiera przypadła na 28 czerwca 2004. Premierę płyty poprzedziła premiera singla „Sexy-plexi”, który zdobył umiarkowaną popularność, lecz drugi pt. „Stacja Warszawa” został hitem numer jeden. „Stacja” okazała się przebojem na miarę „Mniej niż zero”. Trzecim singlem była „Pani moich snów”, ale nie powtórzyła sukcesu „Stacji”.

Na początku następnego roku zespół wystąpił na WOŚP, a w lutym został nominowany w dwóch kategoriach do Fryderyków: kompozytor roku oraz piosenka roku. W sierpniu Lady Pank pojawiło się na dwóch dużych festiwalach – „Top Trendy”, gdzie wystąpił z „Siódmym niebem nienawiści”, „Stacją Warszawa” i „Mniej niż zero” oraz na sopockim Festiwalu Jedynki, gdzie występowały największe gwiazdy polskiego rocka. Ich „Fabryka małp” i „Mniej niż zero” spotkały się z największym aplauzem widowni.

W maju 2006 roku Jan Borysewicz wraz ze swoim trio, wystąpił jako Jan Bo we Wrocławiu na koncercie poświęconym pamięci Jimiego Hendriksa. Cały sezon letni zespół spędził koncertując, m.in. w Tychach dając występ na dachu budynku z okazji specjalnej imprezy Antyradia, odbyły się również połączone koncerty Lady Pank i Borysewicz & Kukiz oraz występy poza granicami kraju – w Niemczech i Austrii.

Od 1 marca 2008 zespół Lady Pank jako pierwszy polski zespół muzyczny posiada własne oficjalne internetowe radio „RMF Lady Pank” dostępne w serwisie internetowym RMFon.pl (dawniej MiastoMuzyki.pl).

10 lutego 2011 na antenie Radia Zet miała miejsce premiera nowego singla „Dziewczyny dzisiaj z byle kim nie tańczą”, będącego zwiastunem albumu „Maraton”, który ukazał się 20 czerwca 2011 r. Drugim singlem był utwór „Mój świat bez ciebie”.

W 2016 roku zespół wyruszył w trasę z okazji 35-lecia. Z tej okazji, 15 kwietnia wydano album „Miłość i władza”, do którego teksty napisali Bogdan Olewicz i Wojciech Byrski. Płytę promował singiel „Miłość”, do którego nakręcono teledysk z udziałem Olgi Bołądź. Utwór szybko zdobył popularność w sieci oraz na antenach radia RMF FM. Kolejnym singlem z płyty została „Władza”. W listopadzie powstała reedycja płyty „Miłość i władza” wzbogacona o utwór „Sterowany”.