Laylow (French artist)
Laylow (French artist)
Laylow (French artist)
Laylow (French artist)
Laylow (French artist)
Te dwie pierwsze linijki można interpretować na różne sposoby w zależności od tego, do kogo adresuje Laylow. Albo mówi o swojej matce, bo to jego ostatni rozmówca, pod koniec „Zobacz, jak płonie świat”. Ta ostatnia wzywała go po drugiej stronie drzwi, by zaprosić go do odzyskania i porzucenia muzycznych ambicji, które według niej są z góry stracone.
Albo te znaki drugiej osoby liczby pojedynczej oznaczają pana Andersona, jego alter ego, które spotkał i które kilka razy odrzucił podczas przerw, ponieważ nie podejrzewał swojej tożsamości. Jednak od końca poprzedniego kawałka Laylow porzuca ponurą codzienność i opuszcza rodzinny dom, by realizować swoje marzenia, decyzję, którą mógł mu szeptać pan Anderson, co usprawiedliwiałoby szepty w jego głowie. Tutaj Laylow po raz kolejny porównuje życie do gier wideo, ubolewając nad brakiem części ich mechaniki, jak w części Window shopper. 2”.