Podejdź do okna, kochana
Pozwól, że poczytam ci z dłoni
Kiedyś myślałem, że jestem cyganem
Zanim zabrałaś mnie do swojego domu
Do widzenia, Marianne, czas, byśmy zaczęli
Się śmiać i płakać i płakać i znów się z tego wszystkiego śmiać
Wiesz, że kocham z tobą żyć
Ale przez ciebie zapominam o tylu rzeczach
Zapominam modlić się za anioły
A one zapominają modlić się za nas
Do widzenia, Marianne, czas, byśmy zaczęli
Się śmiać i płakać i płakać i znów się z tego wszystkiego śmiać
Spotkaliśmy się, gdy byliśmy jeszcze prawie młodzi
Głęboko w zielono-liliowym parku
Przywarłaś do mnie jak do krzyża
Kiedy szliśmy przez ciemność
Och, do widzenia, Marianne, czas, byśmy zaczęli
Się śmiać i płakać i płakać i znów się z tego wszystkiego śmiać
Piszesz mi w listach, że o mnie myślisz
Więc dlaczego czuję się taki samotny?
Stoję na krawędzi a jedyne co mnie trzyma przy życiu,
To twoja cienka pajęczyna owinięta wokół mojej kostki
Do widzenia, Marianne, czas, byśmy zaczęli
Się śmiać i płakać i płakać i znów się z tego wszystkiego śmiać
Potrzebuję twojej skrywanej miłości
Jestem ostry jak nowa żyletka
Odeszłaś, gdy powiedziałem, że jestem ciekaw innych rzeczy
Ale nigdy nie mówiłem, że jestem na tyle odważny
Och, do widzenia, Marianne, czas, byśmy zaczęli
Się śmiać i płakać i płakać i znów się z tego wszystkiego śmiać
Och, jesteś naprawdę śliczna
Słyszałem, że znowu zmieniłaś nazwisko
Właśnie wtedy, gdy udało mi się wspiąć na samą górę
By obmyć oczy w deszczu
Och, do widzenia, Marianne, czas, byśmy zaczęli
Się śmiać i płakać i płakać i znów się z tego wszystkiego śmiać
