Tekst piosenki odnosi się do miejsca, które narrator uznaje za swoją prawdziwą oś, swoje centrum, swoją prawdziwą północ. Zwrotka pierwsza opisuje podróż przez życie, czasami bez konkretnego celu, porównując to do jazdy samochodem z niezawodnym wskaźnikiem prędkości. Mimo to, narrator odkrywa swoje miejsce na mapie, które jest dla niego jak mapka przydrożna, kojąca i znana. Chorus przenosi nas do atmosfery południowych Stanów Zjednoczonych, gdzie rzeka Chattahoochee i zapach kwitnących pnączy wydają się być symbolem bezpieczeństwa i spokoju. Narrator opowiada o nostalgii za rodziną i tradycjami, które napełniają jego serce, gdy potrzebuje wewnętrznego spokoju.
W drugiej zwrotce narrator kontynuuje swoją refleksję na temat wewnętrznego kompasu, który, choć czasem wydaje się być nieco zbłąkany, zawsze prowadzi go do jednego, niezmiennego kierunku. Chorus powtarza się, wskazując na siłę więzi z miejscem, które uważa za dom. Jest to miejsce, do którego zawsze wraca w poszukiwaniu inspiracji, poczucia przynależności i spokoju. W bridge podkreślone jest, że niezależnie od tego, co się wydarzy, narrator zawsze będzie kierować swoje światła w kierunku tego, co dla niego najważniejsze.