Nastrojowa opowieść o miłości dwojga ludzi, którzy zdecydowali się na rozstanie. Mimo obopólnej miłości para nie potrafi być ze sobą na co dzień. Podejmowali liczne próby ratowania związku, walczyli o to, by móc żyć razem, ciągle jednak coś stawało im na przeszkodzie. W końcu zmęczyły ich kolejne próby.
Hannah Reid wyraża tutaj nadzieję na to, że jej były chłopak wciąż ją kocha - czuje, że ma rację i że jednak warto walczyć o to uczucie. Ma nadzieję, że podobnie myśli jej ukochany. Nawołuje by ten pozostał przytomny, wraz z nią zawalczył raz jeszcze. Ma nadzieję, że partner "odnajdzie ją" co symbolicznie oznacza po prostu odbudowę ich zniszczonej relacji. Bo, jak mówi Hannah, zanim go poznała była nikim - pustą kartą, na której trzeba było zapisać całą życiową opowieść.
Bez ukochanego u boku narratorka czuje się niepełna. Mówi o duszy, która nie jest jej, a jego - ukradła ją wtedy, kiedy byli jeszcze razem. Bez niego jest więc pusta, a jej życie jest pozbawione sensu. Nie chce żyć samotnie i pragnie na nowo zawalczyć o wielką miłość, która urodziła się między nimi. Całość kończy się wyrazem nadziei na to, że kochanek odnajdzie w sobie siłę do walki i wszystko to, co było między nimi zaistnieje na nowo.
