London Grammar
London Grammar
London Grammar
London Grammar
London Grammar
Hannah Reid opowiada tutaj o wieloletnim związku i tęsknocie, którą nieustannie odczuwa wobec swojego partnera. Najpewniej mężczyzna nie jest przy niej tak często, jak ona by chciała. Czuje się opuszczona, momentami głęboko samotna. Targają nią sprzeczne uczucia i emocje. Kocha i chce być kochana. Tymczasem czuję się tak, jakby tonęła w ciemności - zimnej i nieprzyjaznej. Kiedy nie ma go obok nie potrafi żyć. Jednocześnie zaś ma wrażenie, że źle robi kochając człowieka, który nie jest przy niej.
W tekście piosenki dzieli się swoimi wątpliwościami. Czuje, że nadmiar myśli rozsadza jej głowę. Bo gdzieś w głębi serca czuje, że ta relacja nie skończy się dobrze, że nie uda jej się stworzyć stałego związku z osobą, którą kocha.
Nie potrafi jednak odpuścić sobie tej relacji - bez ukochanego czuje się pusta i niepotrzebna. Nie chce dopasować się do innych ludzi, roztopić w tłumie. Ale czuje, że to jedyne co może zrobić by uchronić się przed samotnością.
Kim jestem? - pyta tutaj narratorka. W miłości zagubiła samą siebie, własną tożsamość. I nie potrafi na powrót jej odnaleźć.