Tekst tego utworu stanowi symboliczny początek "nowego Maca", jego nowej twórczości, innego, ostrzejszego stylu. Dotąd grzeczny i poukładany ma już dość bycia dobrym chłopcem. Pora na bunt i szaleństwo - także w muzyce. Nie potrzebuje niczyjego przyzwolenia, złotych rad i podpowiedzi. Doskonale wie, czego pragnie i ma zamiar to osiągnąć.
Zdaje sobie sprawę z krytyki, która go dopadnie, całe jego życie jest obserwowane niczym pod mikroskopem. Wie też, że z wolnością wiąże się duże ryzyko. Porównuje je tutaj do spaceru po linie - jeden nierozważny krok i spadasz w przepaść. Ale jest gotów podjąć to wyzwanie, które stawia sam sobie. Dziś to on jest pod stałą obserwacją, jutro ktoś inny. Ostatecznie wszyscy jesteśmy tacy sami.
Mac wypowiada się w kwestii dzisiejszego świata, dzieciaków zamkniętych całe dnie w domu, przed ekranami komputerów. Być może znajdą tam coś interesującego, ale warunkiem do prawdziwego przeżywania jest życie w świecie, funkcjonowanie z innymi ludźmi, na zewnątrz. Musimy zamknąć nasze komputery i dać się ponieść.
Więc zanim umrzemy, zanim przyjdzie nasza ostatnia chwila - dajmy sobie prawo do wolności, zabawy, po prostu życia.
