W tekście tego utworu Mac Miller opowiada o swoim życiu jako muzyka - popularnego i bogatego. Porównuje się do swoich fanów, którzy - w jego opinii - kierują się podwójnymi standardami. Swoich idoli traktują jak ideały, nadludzi, którzy nie mają prawa do popełniania błędów, sami zaś błądzą. Symbolem tego błądzenia jest tutaj mylenie słów piosenek ulubionych artystów.
Mac mówi o swoim podejściu do kobiet, o seksie, który uprawia i mocy, którą ma nad dziewczynami. I, oczywiście, o jednej ze swoich największych miłości, marihuanie. To ona zarówno napędza go do działania, jak i spowalnia, pozwala wypocząć. To ona daje mu seksualne nakręcenie, to ona pozwala wyczilować po seksie.
Miller nie boi się szczerości, podkreśla to, jak bardzo zmieniło się jego podejście do sławy. Niegdyś bardzo jej na niej zależało, chciał być najlepszy, najświeższy. Dzisiaj nie myśli o karierze, pragnie tylko dobrego seksu - najlepiej z Milą Kunis. Coś, co już zdobył przestało go interesować. Nie chce zaprzeczać swojemu człowieczeństwu, swojej naturze. Będzie grzeszyć - bo tacy są ludzie.
