Tytułowe klocki, o których rapuje tutaj Małpa mają kilka znaczeń. Oprócz jego najcenniejszej dziecięcej zabawki jest to też metafora życia, które krok po kroku budujemy ze swoich doświadczeń. Każde wydarzenie jest elementem większej całości, gdy patrzymy na swoje perypetie z perspektywy czasu. Wszystko, co przeżyliśmy, nasze wychowanie, wybory, wzloty i upadki składają się na to, kim jesteśmy. To wszystko to właśnie takie elementy układanki, klocki budujące nas samych.
Lego jest tu też symbolem czegoś trwałego, nie dającego się zniszczyć upływowi czasu. Autor pragnie pozostawić po sobie właśnie taką spuściznę, dlatego też wciąż stara się być coraz lepszy. Udało mu się dojść do sukcesu, ale cały czas ma wrażenie, jakby tworzył zamki z piasku, które rozsypią się gdy tylko przestanie poświęcać się im uwagę. Próbuje więc dzień po dniu rozwijać swoje umiejętności, sięgać po marzenia, nie zatrzymując się ani na chwilę. Da z siebie wszystko, by zapamiętano go nawet po jego śmierci. Klocek po klocku zbuduje sobie dziedzictwo, z podniesioną głową brnąć do przodu i nie zapominając tego, skąd pochodzi.
