Marek Grechuta - Ani zmora z jeziora, ani sen skrzydlaty [tekst, tłumaczenie i interpretacja piosenki]

Ani zmora z jeziora, ani sen skrzydlaty
Lecz Łąka nawiedziła wnętrze mojej chaty!
Trwała ze mną na tej ławie
Rozmawiając głośno prawie -
Na ścianach moich - rosa, na podłodze - kwiaty...

Nie grążyłem ja w niebie ni steru, ni wiosła
Lecz mnie radość swym prądem zmiotła i uniosła
Wieczność ku nam znikąd zbiegła
U stóp naszych, warcząc, legła
A pierś moja tej nocy chabrami porosła

I było już wiadomo, że pułap sosnowy
Wonnym deszczem, jak obłok, pokropi nam głowy
Bo nie snem się sny płomienią
Jeno deszczem i zielenią -
Duch mi zbłąkał się w ciele, jak wpośród dąbrowy

Przeto Bóg, co mnie stworzył, zbladł podziwem zdjęty
Żem uszedł jego dłoniom w tych pokus odmęty!
W kształt mię ludzki rozżałobnił
A jam znów się upodobnił
Kwiatom i wszelkim trawom i źdźbłom gorzkiej mięty

Nawołujcie się ludzie, pod jasnym lazurem
Chórem w światy spojrzyjcie, zatrwóżcie się chórem!
Miłość, wichrem rozpędzona
Wszystko złamie i pokona
Zaś tych, co się sprzeciwią, w śnie skrępuje sznurem!

A opaszcie świat cały ścisłym korowodem
Aby wam się nie wymknął, schwytany niewodem...
Zapląsajcie, zaśpiewajcie
Pieśnią siebie wspomagajcie
Toć wejdziemy w świat - próżnią, aby wyjść - ogrodem!

Niechaj dusza wam będzie błękitami czynna
Stoi przed nią otworem ta jasność gościnna
Czegokolwiek zażądacie
To się zjawi w waszej chacie
Bo nastała godzina taka, a nie inna...

Ludzie - mgły, ludzie - jaskry i ludzie - jabłonie
Rozwidnijcie się w słońcu, boć na pewno płonie!
Dla mnie - rosa, dla mnie - zieleń
Dla was - nagłość rozweseleń
A kto pieśni wysłuchał - niech mi poda dłonie!