Marek Grechuta
Marek Grechuta
Marek Grechuta
Marek Grechuta
Marek Grechuta
"Ocalić od zapomnienia" to potoczny tytuł jednej z części utworu zatytułowanego "Pieśni", autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Każda z dziesięciu części pieśni kończy się właśnie wersami "Ocalić od zapomnienia." Najbardziej znana część, to ta, która kończy część trzecią a do popkultury przeniesiona dzięki aranżacji Marka Grechuty, który wykorzystał tekst poety - "Ile razem dróg przebytych?/ Ile ścieżek przedeptanych?/ Ile deszczów, ile śniegów/ wiszących nad latarniami?/ Ile listów, ile rozstań,/ ciężkich godzin w miastach wielu?/ I znów upór żeby powstać/ i znów iść, i dojść do celu (...)"
Utwór ma charakter wyznania, refleksji dotyczącej przemijania, upływu czasu i związanych z tym wydarzeń, które stanowią wyznacznik przemijania. W piosence "Ocalić od zapomnienia" to właśnie wszystkie przebyte drogi, przeżyte pory roku, które w perspektywie wspomnień układają się w kolejne lata, wszystkie rozstania i wymienione listy stanowią wspomnienie czasu, który bezpowrotnie minął.
O przemijaniu czasu i jednocześnie całego życia świadczą też rzeczy/ doświadczenia codzienne, takie jak: pokrojone chleby, pocałunki, pokonane schody, przeczytane książki. W ten sposób K. I. Gałczyński, a później jego słowami także Marek Grechuta pokazują, że artysta nie potrzebuje wielkich słów i znaczących wydarzeń, by pokazać jak szybko mija czas, z czego odbiorca w dużej mierze nie zdaje sobie sprawy - "Ile lat nad strof tworzeniem? (…)/ Ile chwil przy Beethovenie?."
Końcowe wersy pokazują jednak, że artysta wszystkie wyliczenia stosował by pokazać upór towarzyszący każdej z wykonywanych czynności, upór dążenia do celu i zdobycia ukochanej osoby. Ostatni wers to właśnie wyznanie skierowane do ukochanej, która jest zarówno natchnieniem artysty, jak i powodem jego działań i pokonywania wszelkich przeszkód - "Twe oczy jak piękne świece,/ a w sercu źródło promienia./ Więc ja chciałbym twoje serce/ ocalić od zapomnienia”.