Manson nigdy nie miał problemu z wyciąganiem na światło dzienne tych ludzkich cech, których wolelibyśmy nigdy nie dostrzegać. "Killing Strangers" dotyka tematu przemocy i brutalności, do jakiej zdolny jest człowiek. Autor dochodzi tutaj do ciekawego wniosku – zauważa, że jakkolwiek nie chcielibyśmy tego przyznać, często to właśnie z naszą ciemną stroną mamy lepszy kontakt.
Okazywanie negatywnych uczuć, agresji, czy nawet sadyzmu nie jest takim problemem, jak odsłanianie wrażliwości, lęku czy czasem miłości. Okazuje się, że jest wiele emocji trudniejszych do okiełznania od tych destrukcyjnych. Stąd też i refren – Marilyn śpiewa o tym, że człowiek zabija nieznajomych, by nie krzywdzić bliskich, bo wszyscy mamy w sobie wielkie pokłady frustracji, którą czasem musimy wydostać na zewnątrz.
Skoro prościej jest nam niszczyć niż budować, to lepiej tę destrukcyjną siłę skierować na tych, na którym nam nie zależy. Im większy emocjonalny bagaż nosimy, z tym większą siłą wybuchamy, dewastując wszystko dookoła, bo przecież znacznie łatwiej jest ulec furii, niż nad nią zapanować.
