Piosenka jest opowieścią o związku, który Levina określa jako intensywny, pełen namiętności. Wszystko co robi para jest pełne emocji - od kłótni, aż do seksu. Każdy dzień u boku ukochanej jest niczym wyprawa na wojnę. Wojnę, która jest jednak eksytująca i której sam pragnie. W tekście utworu opowiada o sprzeczkach, szalonych zachowaniach, które ich łączą. Trzaskanie drzwiami, zbijane talerze, to codzienności ich związku. Levine zauważa, że traktują relację niczym pojedynek, sportową rozgrywkę, w której naliczają sobie kolejne punkty. I stwierdza, że coś jest nie tak, że nie tak powinna wyglądać prawdziwa miłość.
I jest świadom, że bez wahania znalazły setki dobrych powodów do rozstania. Ale każdy z nich jest niczym w porównaniu z uczuciem, którym daży swoją ukochaną. Żadna kłótnia nie sprawi, że przestanie ją kochać. Bo wystarczy jeden gest, kilka słów - i emocje wracają ze zdwojoną siłą. Bo prawdziwe uczucie polega na przezwyciężaniu problemów, nie poddawaniu się.
Levine przyznaje, że przy dziewczynie przestaje używać swojej głowy, przestaje więc myśleć rozsądnie i kieruje się jedynie sercem. Jak wiadomo taka ślepota bywa zdradliwa, ale w miłości często nie mamy pełnej kontroli nad swoim rozumowaniem. Ukochana jest dla niego tak ważna, że nie potrafi już wyobrazić sobie życia bez niej - stała się częścią jego ciała, niczym tatuaż.
Jest między nimi źle, relacja nie dąży do niczego dobrego, nic z tego nie wyniknie - podobne słowa artysta powtarza sobie raz po raz. I powtórzy je po raz kolejny, stwierdza, że zostanie u jej boku na ostatnią noc. I choć wie, że takie deklaracje na nic się nie zdają, że słabość do dziewczyny kolejny raz zwycięży, to wciąż próbuje uwolnić się od toksycznego, ślepego uczucia.
