Wielu z nas nie myśli na co dzień o tym, że przyjdzie w końcu czas odejść nam z tego świata. Póki jesteśmy młodzi i zdrowi nie przejmujemy się naszą śmiertelnością, gdy więc na skutek jakichś wydarzeń dotrze do nas, jak kruche jest naprawdę życie często przeżywamy nie lada wstrząs. O tym właśnie opowiada "Dry Bone Valley" – o trudnej drodze do akceptacji śmierci.
Sama kostucha przedstawiona jest tu jako bestia, przed którą ucieka wokalista, za żadne skarby świata nie chcąc wpaść w jej łapy. Robi wszystko, byleby tylko ją od siebie odgonić, pędząc bez opamiętania przed siebie i nie myśląc o niczym innym. Cały czas jednak czuje na swoim karku oddech tego potwora, nie potrafiąc się od niego uwolnić.
W końcu uświadamia sobie własną niemoc i dostrzega, że jego życie polega tylko i wyłącznie na ucieczce, przez co nie ma w nim miejsca na zwyczajną radość. Może więc dalej biec, albo w końcu się zatrzymać i pogodzić z tym, że w końcu śmierć go dopadnie. Musi wydostać się z miejsca, w które zabrnął i z powrotem cieszyć się życiem, nawet jeśli kiedyś przyjdzie się mu z nim pożegnać.
