Maxïmo Park
Maxïmo Park
Maxïmo Park
Maxïmo Park
Maxïmo Park
Poetycki, silnie emocjonalny tekst, który w prostych, ale przejmujących słowach, opisuje scenę rozstania dwojga ludzi.
Kiedy nad miastem zapada noc, para kochanków przemierza wspólnie ulice, siedząc na tylnym siedzeniu taksówki. Wkrótce będą musieli się rozstać – nie wiemy, dlaczego. Coś lub ktoś sprawia, że chociaż, być może, pragną pozostać u swego boku, nie mogą sobie na to pozwolić.
Auto zatrzymuje się; mężczyzna wysiada, a kobieta razem z nim. W chwili, kiedy drzwi taksówki zamykają się, zaczyna padać deszcz. Kobieta całuje mężczyznę, ale zaraz potem wymyka się z jego objęć i znika w mroku nocy. „Musisz iść, rozumiem” – to ostatnie słowa, jakie padają pomiędzy nimi.
Mężczyzna wie, że rozstanie było nieuniknione; „dwa ciała w ruchu” nie mogą pozostać razem. Pozostawiony sam sobie w ulewnym deszczu, musi zaakceptować to, co się stało.