Mezzosangue
Mezzosangue
Mezzosangue
Mezzosangue
Mezzosangue
Jesteśmy katapultowani w rzeczywistość cyrku poprzez odniesienia dźwiękowe, takie jak piosenki, dźwięk batów i akordeonów, które całkowicie zanurzają nas w rzeczywistości, która później zostanie użyta jako metafora do opisania naszego społeczeństwa.
Towarzystwo skrzydlatych koni, nawiązanie do mitologicznej postaci Pegaza, ale z maskami i skrzydłami, które nie są prawdziwe. To pójście wbrew swojej prawdziwej naturze prowadzi do metaforycznego zamknięcia konia w klatkach łez. W tym pokręconym świecie ci, którzy podążają za masą, za owcami, dyskryminują i atakują lwa, tego, który się wyróżnia, innego.
Utwór ten może zawierać odniesienie do filozofii Nietzschego: w drugiej fazie jego myśli (tej, którą MezzoSangue uprawia niemal wprost w kilku piosenkach) lew jest tym, który atakuje i okalecza społeczne pewniki i przekonania, nie pozostawiając nic dla ludzkości; Mezzo próbuje być Nietzscheańskim lwem naszych czasów poprzez swoje teksty, a w tym porównuje się do niego w metaforze cyrku.