To, że Mindless Self Indulgence jest zespołem dziwacznym i oryginalnym, wiedzą chyba wszyscy, którzy kiedykolwiek mieli z nimi styczność. Wybuchowa mieszanka punku, elektroniki, dźwięków żywcem wyjętych z gier i komicznego wręcz wokalu Jimmy’ego to coś, co na pewno nie przypasuje każdemu.
Autor doskonale zdaje sobie z tego sprawę, wyzywa więc tutaj wszystkich swoich krytyków by podjęli z nim walkę. W końcu nieważne jak o tobie mówią, ważne że mówią w ogóle. Fala nienawiści może odnieść zupełnie przeciwne skutki, sprawiając że MSI pojawi się w mainstreamie, przyciągając do siebie kolejne rzesze słuchaczy.
Taki jest właśnie zamysł wokalisty – zrobić wokół siebie tyle szumu, choćby i tego negatywnego, ile da radę. Urine w żadnym wypadku nie zamierza przejmować się krytyką swojej twórczości. Będzie dalej robił dokładnie to, na co ma ochotę, bo wie że na jego muzykę zawsze będzie popyt, nieważne co twierdzą „znawcy”. Z radością zagra im na nerwach, gdy dzięki ich ingerencji poszerzy swoje wpływy. „Hajs będzie się zgadzać”, to wie na pewno. Czeka więc z niecierpliwością na próby uciszenia go, w międzyczasie korzystając z uroków życia. Jak na razie wszystko idzie zgodnie z jego planem.
