Zapłacz nad sobą, mój drogi
Nigdy nie będziesz tym, kim serce ci mówi żebyś był
Zapłacz, Mały Lwi Człowieku
Nie jesteś tak dzielny, jak byłeś na początku
Oceń siebie i ograb siebie
Zbierz całą odwagę, która ci pozostała
Marnowana na rozwiązywanie problemów
Które stworzyłeś sobie w głowie
Ale to nie była twoja wina, lecz moja
I to twoje serce było w potrzebie
Tym razem naprawdę spierdoliłem
Czyż nie, mój drogi?
Czyż nie, mój...
Zadrżyj nad sobą, mój drogi
Wiesz, że widziałeś to wszystko już wcześniej
Zadrżyj, Mały Lwi Człowieku
Nigdy nie policzysz wszystkich swoich punktów
Twoja łaska jest zmarnowana w twej twarzy
Twoja śmiałość stoi na równi z ruinami
Teraz naucz się od swej matki
Albo spędź resztę dni na gryzieniu własnego karku
Ale to nie była twoja wina, lecz moja
I to twoje serce było w potrzebie
Tym razem naprawdę spierdoliłem
Czyż nie, mój drogi? /x2
Czyż nie, mój drogi?
Ahhhhh......
Ale to nie była twoja wina, lecz moja
I to twoje serce było w potrzebie
Tym razem naprawdę spierdoliłem
Czyż nie, moja droga? /x2
Czyż nie, mój drogi?
Tekst i tytuł piosenki stanowią opowieść o człowieku, właściwie każdym z nas, który w sercu nosi inny obraz siebie niż ten, który jest prawdziwy, który widzą inni. Marcus opowiada tutaj historię człowieka-lwa. Takiego, którego zabiła własna duma i zbyt wysokie poczucie własnej wartości. Płacz chlopcze, mówi do niego, bo nigdy nie będziesz osobą, którą nosisz w sercu.
Duma oparta na fałszywym obrazie samego siebie to to, co może zgubić każdego z nas, zdaje się mówić Marcus. Nie jest do końca jasne czy zespół śpiewa tutaj o jakimś związku czy po prostu o życiu w ogóle. W jednym i drugim wypadku sprawdzają się słowa Marcusa - już nie jesteś tak odważny jak na początku. Być może kiedy obiekt piosenki wchodził w jakąś relację, był pewny siebie i zarozumiały, myślał, że wszystko już wie, że wszystko może. Potem życie zweryfikowało jego obraz samego siebie. Podobnie sprawa się ma z drugim kluczem interpretacyjnym. Tutaj to samo życie powiedziało "sprawdzam" i ukróciło zapędy młodego człowieka.
Marcus opowiada tutaj historię człowieka, który całą swoją energię stracił na walkę z problemami, które istniały tylko w jego głowie. Odnosi się właściwie do wszystkich tych, którzy zbyt intensywnie myślą, analizują i tworzą kolejne labirynty myśli. Takie, które nie pozwalają im cieszyć się życiem. Więc weź tę resztkę odwagi, która ci została, zwraca się do bohatera piosenki, i walcz o to, co naprawdę ważne.
Refren piosenki znów jest dwu-, a właściwie - wieloznaczny. Bo przeprosiny, które tutaj słyszymy mogą dotyczyć przyjaciela, ukochanej osoby lub dziecka. To moja wina, że jesteś tak zgorzkniały i nieszczęśliwy, że straciłeś swoją pierwotną odwagę. Może to mówić rodzic, który przez wiele lat, chcąc chronić swoje dziecko, ograniczał je. Może to mówić ktoś, kto swoim zachowaniem sprawił, że osoba, którą kochał stała się nieszczęśliwa. Opcji jest wiele. A twórczość zespołu sprawia, że każdy może podstawić tu sytuację, która najbardziej mu odpowiada.
W dalszej części tekstu Marcus ostrzega człowieka, do którego się zwraca. Uważaj żeby nie stać się taką osobą jak tak, która cię skrzywdziła. Czyli mną samym. Przyznaje tutaj, że źle się zachował, że nie szanował tego człowieka i swoim zachowaniem zniszczył coś, co było dla niego ważne.
