Glaca zastanawia się w tym kawałku, ile tak naprawdę znaczą rzeczy, które uważamy w swoim życiu za wartościowe. Każdy z nas kiedyś w końcu będzie musiał opuścić ten świat. Myślimy, że pozostawimy po sobie jakiś ślad, próbując przed śmiercią osiągnąć coś wielkiego, ale tak naprawdę nikt nie potrafi przewidzieć, jak długo taka „sława” będzie po nas istnieć. Gromadzimy wpływy, pieniądze i przedmioty, jakby miały one zapewnić nam bezpieczeństwo.
Autor jednak jest boleśnie świadom, że w rzeczywistości wszystkie nasze starania mogą okazać się bezcelowe. Z drugiej strony możemy też w ogóle nie zwracać uwagi na to, czy pracujemy na to, byśmy po śmierci zostali zapamiętani. W takim wypadku wokalista pyta nas, czy naprawdę chcemy odejść w taki sposób. W końcu skoro nie pozostanie po nas nic, to jaki jest sens takiej egzystencji?
Glaca stara się odpowiedzieć na te wszystkie pytania na własną rękę. Próbuje stać się kimś więcej, niż tylko człowiekiem, stara się być ucieleśnieniem jakiejś idei, zaszczepiając w sercach swoich słuchaczy wartości, które będą przekazywane dalej. Dla niego to jest właśnie sposób na „nieśmiertelność”. Dlatego właśnie idzie przez życie pod prąd, podważając istniejący porządek.
