Podobnie jak kilka innych utworów z płyty Korova Milky Bar, Siódmy koktajl opowiada o wstręcie wobec otaczającego świata oraz potrzebie ucieczki tam, gdzie nie sięgają jego macki.
Postawiony w podobnej sytuacji bohater Baru mlecznego Korova usiłował znaleźć chociażby krótkotrwały azyl w narkotycznym odlocie. Podmiot liryczny Siódmego koktajlu nie podejmuje jednak próby ucieczki ani w narkotyki, ani w cokolwiek innego. Zdaje sobie sprawę, że od otaczającej rzeczywistości nie sposób się wyzwolić. Wywiesza białą flagę i poddaje się gorzkiej bezczynności: Nawet chciałbym uciec stąd / Tylko dokąd, dokąd tu uciekać?
Mężczyzna bezskutecznie usiłuje znaleźć odpowiedź na pytanie, które wciąż powraca w jego głowie: Czemu właśnie ja? / Czemu właśnie przyszło mi w takim kraju? Nie może zaakceptować swojego życia, spróbować znaleźć w nim czegokolwiek pozytywnego, doprowadzić do zmiany; jest tylko bezczynność i narzekanie. Ostatecznie jedynym ujściem dla kumulującej się goryczy może być tylko agresja: A ty myślisz, że nie mogę nic / Zawsze mogę do gardła skoczyć ci.
