Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Jeden z najmocniejszych akcentów na płycie Z rozmyślań przy śniadaniu, krok w stronę punk rocka. Tekst jest oskarżeniem rzuconym pod adresem fotografa – konkretnego, a może całej branży? – który dla Artura Rojka nie jest nikim innym, jak złowrogim wampirem, pijącym ludzką krew.
Słowa o kradzieży dusz poprzez wykonywanie zdjęć wiążą się z przesądami obecnymi w niektórych pierwotnych kulturach. Przekonanie o tym, że aparat może wykraść duszę fotografowanej osoby, było obecne m.in. w XIX-wiecznej Japonii oraz wśród rdzennych Amerykanów. Współcześnie podobne wierzenia można napotkać m.in. na Karaibach lub wśród Indian z Ameryki Południowej.
Wydaje się jednak, że Rojkowi chodzi raczej o paparazzich, którzy niemal dosłownie żywią się wizerunkami obcych osób i tym samym żyją cudzymi życiami.
Ponieważ album Z rozmyślań przy śniadaniu jest w dużej mierze inspirowany Dziesiątą Muzą, możemy pokusić się o stwierdzenie, że również Zawód fotograf może nawiązywać do jednego z bardziej znanych filmów, których bohaterami są fotografowie. Być może chodzi o słynne Powiększenie Michelangelo Antonioniego? Charakterystyka tytułowego fotografa wydaje się bardzo trafnie odzwierciedlać postać głównego bohatera tego obrazu.
