Dziękujemy za wysłanie interpretacji
Nasi najlepsi redaktorzy przejrzą jej treść, gdy tylko będzie to możliwe.
Status swojej interpretacji możesz obserwować na stronie swojego profilu.
Dodaj interpretację
Jeśli wiesz o czym śpiewa wykonawca, potrafisz czytać "między wierszami" i
znasz historię tego utworu, możesz dodać interpretację tekstu. Po sprawdzeniu
przez naszych redaktorów, dodamy ją jako oficjalną interpretację utworu!
Jak wyjaśnia w swoim filmie „The Wandering Stars”, wszechświat Nekfeu jako dziecko był wyimaginowanym światem zaludnionym przez różnorodne potwory w fantastycznej scenerii. Lubił zniekształcać rzeczywistość i myślał, że wszyscy robią to samo, zanim zrozumieją, że dorastanie narzuca zimny i retoryczny obraz rzeczy. Zrozumiał wtedy, że może to wszystko wyeksponować tylko jednym sposobem: sztuką.
Stąd nawiązanie do Tima Burtona, słynnego amerykańskiego reżysera adepta fantazji i wszelkiego rodzaju stworzeń. Podczas księżycowych nocy Nekfeu staje się coraz bardziej dziki, nie ukrywając już swej zwierzęcej natury. Można przez to zrozumieć, że ujawnia swoją prawdziwą naturę w nocy, a kiedy nadejdzie „świt”, uspokaja się i wraca do pierwotnej formy.
Innym mniej prawdopodobnym wyjaśnieniem może być odniesienie do formuły filozofa Thomasa Hobbesa: „człowiek jest wilkiem dla człowieka”. Pozwoliłoby to wyjaśnić, że jego największym niebezpieczeństwem - a zatem jego największą słabością - jest on sam. Tak więc w nocy ma więcej kłopotów z opanowaniem siebie i podejmuje ryzyko stawiając siebie w wielkim niebezpieczeństwie.
