Tekst piosenki stanowi wizję świata jaką nosi w sobie Cave. Punktem wyjścia jest tutaj opowieść o drzewie, które nie przejmuje się pieśnią ptaka siedzącego na jego gałęzi. Drzewo jest tutaj elementem symbolizującym stałość i niezmienność. Ono zawsze będzie trwać, niezależnie od sytuacji wokół. Cała ta naturalna metafora może być odczytana jako opis ludzkość i jej stosunku do pojedynczej jednostki. Ogół nie przejmuje się jednostkowym istnieniem - tragedie, problemy, kłopoty jednego członka społeczeństwa nie są dla niego żadną kwestią.
Cały tekst opowiada o ludzkiej obecności na świecie i surowość, niezmienności tego drugiego. Wszyscy zmierzamy ku śmierci, cokolwiek byśmy zrobili cel jest dla nas taki sam. Cave opisuje tutaj tę podróż jako nieustanne zmierzanie ku światłu. I nawet kiedy znikniemy, świat nie odczuje żadnego braku. Tej wielkiej stałości nie sprawia różnicy nasza obecność bądź nieobecność. Nie ma sensu czuć się winny, mieć wyrzutów sumienia - ziemia poradzi sobie bez nas nieważne co złego zrobiliśmy za życia.
Tutaj na dłuższą metę nic się nie zmienia. Życie to proces, który jest taki sam dla nas wszystkich. Ale ludzie są tylko pyłkiem, niewiele znaczącym, śmiertelnym.
