Lirycznie to najlepszy tekst, jaki napisałem, absolutnie tak. Został napisany w szczególnie złym momencie, kiedy spojrzałem w lustro i nie rozumiałem już, kim jest osoba przede mną. To był sposób na wyjście z kryzysu tożsamości, który jest dość powracającym tematem w mojej muzyce - ale z tego punktu widzenia mogę powiedzieć, że aż do tego roku po prostu grałem.
Naprawdę mam wrażenie, że to był okres w moim życiu, który bardzo mnie zmienił, nie wiem. Od 23 do 25 zmian w bardzo dużym stopniu, a przynajmniej tak mi się przydarzyło. To tak, jakby patrzeć w rozbite lustro, a po przestawieniu fragmentów zdajesz sobie sprawę, że masz do czynienia z innym odbiciem.
Nawet przy „Horror Vacui” było tak: dodałem trzecią zwrotkę na końcu płyty, początkowo miała mieć tylko dwie zwrotki. Wysłałem przesłuchanie do Denny'ego, słuchaliśmy go z Kiddem, a Denny dodał ostatnią część beatu. To był klip z dźwiękami orkiestrowymi, dał mi poczucie wznoszenia: wydaje się słuszne, że po zejściu na dno nastąpiło wzniesienie.
To jest chyba prawdziwy punkt zwrotny w mojej muzyce, zawsze byłem tym, który podkreślał problemy, ale nie próbował ich rozwiązywać. W „Horror Vacui” podkreśliłem wiele problemów i zdolności, siłę, którą mi dali i która doprowadziła mnie do wzniesienia się, co dzieje się w trzeciej zwrotce. Metafora patrzenia na rzeczy z góry, uświadomienia sobie, jak mali jesteśmy.
