Tekst piosenki jest pełen refleksji na temat relacji, traumy, kontrastów społecznych oraz roli artystów i ich twórczości w obecnych czasach. W pierwszej zwrotce artystka Noname opisuje swoje wcześniejsze doświadczenia, kiedy była "monumentalna" i nosiła tatuaże, wydawała się pewna siebie, ale jednocześnie była zafascynowana substancjami odurzającymi.
Porównuje swoje wcześniejsze postawy do teraźniejszości, sugerując pewien proces dojrzewania i zmiany. Wspomina o swojej przeszłości, jak również odnosząc się do dawnych mitów i postaci historycznych, takich jak Mojżesz i Harriet Tubman. Nawiązuje także do tematów związanych z materializmem, kapitalizmem i nierównościami społecznymi.
Chór i zwrotka druga skupiają się na temacie przemijania, żalu i zbiorowej fascynacji cierpieniem i smutkiem. Noname wyraża zdziwienie tym, dlaczego ludzie tak bardzo lubią smutne piosenki i albumy oraz dlaczego zainteresowani są nieszczęściem innych. Podkreśla, że ludzie konsumują artystów i ich twórczość opartą na traumie, bez zastanawiania się nad jej autentycznością. Zwraca uwagę na niewłaściwe wykorzystanie bólu i cierpienia w celu zaspokajania potrzeb rynku i publiczności.