Phil Anselmo w ostrych i bezpośrednich słowach krytykuje hipokryzję, zaślepienie i fałsz ze strony tak zwanych „autorytetów” oraz instytucji społecznych i religijnych. Sprzeciwia się tym, którzy usiłują kierować drugim człowiekiem, wyznaczać przed nim jedyną słuszną drogę – co w praktyce oznacza manipulację i zniewolenie. Przekonuje, że najważniejsze prawdy życiowe nie mogą być wpojone na siłę, z zewnątrz; zamiast tego każdy powinien odkryć je samodzielnie („widzieć / krwawić / tego nie można nauczyć”).
Druga zwrotka wymierzona jest bezpośrednio w system prawa oraz tych, którzy prawo egzekwują. Umierają „setki ludzi”, mając miejsce brutalne napaści, ale policja wydaje się być w większym stopniu zainteresowana wypisywaniem bezsensownych mandatów oraz ściganiem za palenie jointów.
W trzeciej zwrotce Anselmo uderza w chrześcijaństwo, którego kapłani – jego zdaniem - wbijają ludziom do głów kłamstwa. Deklaruje, że nie będzie nazywał ojcem tego, kto dla niego nie jest nikim więcej, niż „nieznajomym”. Jeżeli ktoś chce spotkać Boga, powinien poszukać go na własną rękę.
