[Intro]
Προσωπικός Εκφραστής
Ταινία Τρόμου
Ο τόπος κόλαση!
Καλώς ήρθατε στην ψύξη!
Εδώ καθένας παίρνει ότι του αξίζει…
Εδώ οι πάντες σε προδίδουν πριν τη δύση!
Στην κόλαση όλοι είναι ίσοι
Στην κόλαση οι νεκροί δεν θάβονται
Έχω τα μάτια μου στο πτώμα μου
Ο εκλεκτός απ' τ' απόκρυφα της Ακάσα
Φέρνω σοφία! Κατευθείαν από τον Άχρονο Χώρο
Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι, είναι ο εαυτός σου
Όταν ο ποιητής ζωγραφίζει την κόλαση
Ζωγραφίζει τη ζωή του
Βίκτωρ Ουγκώ!
Όσα έζησα
Όσα πέρασα
Όσα με έφτασαν εδώ που είμαι σήμερα
Όσα θυμάμαι, αναμνήσεις
Πόση φοβούνται στην ιδέα πως υπάρχει αλήθεια κάρμα;
Μη μου μιλάς εσύ για Αγάπη
[Verse 1]
Αν η ζωή μου ήταν ταινία θα ήταν ταινία τρόμου
Με σταγόνες αίματος πάνω απ’ τα στενά του δρόμου
Κοιτώ, και βλέπω τον εαυτό μου, χύμα χάμω
Κόκαλα στον μηνίσκο να λιώνουν
Οι ώρες μου να τελειώνουν
Μία κι εικοσιπέντε, πέντε ώρες νωρίτερα απ’ τον χαμό μου
Πέντε λίτρα αλκοόλ στον οργανισμό μου
Ζωή μπουρλότο, χειροβομβίδα σ' όσα νιώθω
Τριγύρω παντού φωνές, φώτα έντονα
Κόσμος, μουσική, φίλοι, εχθροί, κι εγώ έπινα
Άλλοι να μιλάνε, άλλοι στραβά να κοιτάνε
Κι ήτανε μέρα απ’ αυτές που λίγα θυμάμαι
Ένα στυλό, μπηγμένο στο στόμα μου, να ‘μια χάλια
Μια γυναίκα να πιστεύει πως την γλώσσα μου κατάπια
όσο άλλες δέκα με κλωτσάγαν
η μουσική η μόνη απόδειξη πως ζούσα μαλάκα
Εγώ μέσα στην μέθη μου ανάσκελα, κατάσταση overdose
Ξέφυγα, πάλι με τους πάντες τα ‘βαλα
Να βρίζω όπου βρω, στο τμήμα μπροστά
θυμάμαι μου 'χαν' πει, πως είχα πιάσει μπάτσο από το γιακά
Μ’ είχαν βρει, να σέρνομαι μόνος μου στα πατώματα
Να μένω έξω στον δρόμο μεσοβδόμαδα, μεσ’ στα μεγάλα κρύα
Το κεφάλι μου στην τζαμαρία
Έτσι γιατί επέλεξα η ζωή μου να ‘ναι αστεία
Η ζωή μου να ‘ναι ίδια με ταινία
ενώ Εγώ, δεν ήθελα, να ‘ναι έτσι με την καμία
Ταινία τρόμου, σημάδια στο πρόσωπό μου
Στον βωμό της αγάπης μου μόνο βία
Στον βωμό του μίσους μου η φιλία
Δε θέλω, ούτε μία φθηνή δικαιολογία
Κάθε μου πράξη μι αντιστρέψιμη σκρόφα
Τα συναισθήματα μου είναι ανώτερα απ΄τον θεό σας
[Hook]
Ταινία τρόμου
Ταινία τρόμου
Ταινία τρόμου, ναι
Ταινία τρόμου
Ταινία τρόμου, ζούμε
Ταινία τρόμου
Με σταγόνες αίματος πάνω απ' τα στενά του δρόμου
Ταινία τρόμου, τι
Ταινία τρόμου
Ταινία τρόμου, τα πάντα
Ταινία τρόμου
Ταινία τρόμου, ναι
Ταινία τρόμου
Κάθε μαχαιριά και σημάδι στο πρόσωπό μου
[Verse 2]
Σου μοιάζω να 'χω διάθεση μαλάκα;
Μη με κοιτάς στραβά μα κάνε τα στραβά τα μάτια
Πες πως δε το 'χω βλάκα, πες πως δε το θέλεις
Όταν με βλέπεις μ' ορέξεις να περιφέρομαι στα πάρκα
Περιστρέφομαι, σ' άξονα, διαφορετικό
Εδώ δεν έχουμε αδερφές για αδερφό, μα δε βαριέσαι;
Ήσασταν παιδιά ενώ εγώ γεννήθηκα άντρας
Πριν κάνω κίνηση σκεφτόμουν πάντα
Φερόμουν πάντα ντόμπρα, ακόμα κι όταν παραφέρθηκα
Ξηγήθηκα σύρμα, κι όχι σκάρτα
Μα αν πίσω το ίδιο δεν έλαβα
Ττότε γαμημένε, μιλάνε τα όπλα, κι όχι τα μάτια
Είναι θέμα περηφάνιας και σεβασμού κι όχι θέμα εγωισμού
Ενώ εσύ παλιοπουτάνα, προσπαθείς να με σκοτώσεις σαν τρελός
Μα πως να σκοτώσεις κάποιον που 'ναι ήδη νεκρός;
Τι; βλέπεις την φάτσα σου στα κομμάτια μου;
Σκέψου τι θα 'βλεπες μες στα μάτια μου
Είν’ η πτώση των αγγέλων
Αδερφίστικο το ραπ σου όπως το να την πέφτεις σε μεθυσμένο
[Hook]
[Verse 3]
Ζώντας σαν είρωνας, πεθαίνοντας σαν ήρωας
Είχα τα’ αρχίδια πάντοτε και πλήρωνα
Πόσο; Τόσο ακριβά τα γούστα μου
Τόσο που περήφανα στα δύσκολα σέρνω κάτω τα μούτρα μου
Δηλώνω πέντε μήνες καθαρός, και είναι κάτι
δηλώνω πέντε χρόνια νεκρός, και ήταν αγάπη
Ήταν, είναι, θα ‘ναι για πάντα και ξέρεις κάτι;
(Μ’ όλ' αυτά) Κατέληξα πιο αποκρουστικός κι από πρεζάκι
Με λεν σατράπη, όσοι, μιλάν πάντα χωρίς να ξέρουνε
Συνήθως λίγα έχουν μάθει, κρυφτήκανε στην δυσκολία την πρώτη
Κι αφού μου κατέστρεψαν την καρδιά λες να με νοιάζει το συκώτι;
Δυο χρόνια στον δρόμο μ' επισκεπτήρια στο ίδρυμα
Λογικό μετά απ αυτό να χαίρομαι όταν με βλέπω να κάνω βήματα
Έστω και μικρά, σχεδόν ασήμαντα
Αρκεί να μην έχω την αίσθηση πως είμαι δίπλα σας
Και σ’ αγαπάνε μόνο εκείνοι που γελάνε με τ’ αστεία σου
Που γελάνε με κάθε αστείο σου
Αυτό να το θυμάσαι πάντα μικρέ
Λόγια και κλάματα να μην υπολογίσεις ποτέ
Οι παλιοί μου φίλοι, γίναν' οι καινούργιοι μου στίχοι
Η χειρότερη μου μέρα, ότι καλύτερο μου χει τύχει
Οι πιο μεγάλοι μου φόβοι, οι πιο μικροί μου ύπνοι
Η μοναδικοί μου αγάπη, τα χίλια κάτι μου μισοί
Κι αν κάποιος στον δρόμο ποτέ περίεργα σε κοιτάξει
Μην σε νοιάξει, να φοβάσαι περισσότερο αυτόν που θα σ αγκαλιάσει
Εκείνον που στα δύσκολα, διστάζει
Για σένα μιλώ, για σένα που δεν έχω ξεχάσει
Κι αν βρεθείς στο σκοτάδι μόνος εσύ και το τομάρι σου
Πολέμα αδερφέ, πολέμα για την περηφάνια σου
Μα μην ξεχνάς λεπτό όσα άφησες πίσω
Έτσι κι αλλιώς το παρελθόν το κουβαλάς πάντα μαζί σου
[Bridge x2]
Πάντα μαζί σου! Το κάθε σου πάθος πάθημα
Κράτησα εικόνες που σε θυμίζουν
Εικόνες που γίναν' λάφυρα
Θα τις κουβαλώ, σαν φυλαχτό
μέχρι τα μάτια μου να κλείσουν
[Hook x2]
