Zespół, który w niektórych kręgach swoim absolutem zbliża się do bóstwa. A już na pewno kultu. Na pewno jeden z bardziej wpływowych w historii, jednak są ludzie, którzy totalnie sfiksowali na jego punkcie. Ale tak to już bywa, kiedy muzyków wysyła się pod niebiosa.

Ich twórczość, początkowo klasyfikowana jako rock psychodeliczny, w późniejszych latach nabrała cech rocka progresywnego. Grupa znana jest z filozoficznie zabarwionych tekstów piosenek, eksperymentów z dźwiękiem, innowacyjnego podejścia do kwestii grafiki w albumach oraz rozbudowanych występów...

Zespół, który w niektórych kręgach swoim absolutem zbliża się do bóstwa. A już na pewno kultu. Na pewno jeden z bardziej wpływowych w historii, jednak są ludzie, którzy totalnie sfiksowali na jego punkcie. Ale tak to już bywa, kiedy muzyków wysyła się pod niebiosa.

Ich twórczość, początkowo klasyfikowana jako rock psychodeliczny, w późniejszych latach nabrała cech rocka progresywnego. Grupa znana jest z filozoficznie zabarwionych tekstów piosenek, eksperymentów z dźwiękiem, innowacyjnego podejścia do kwestii grafiki w albumach oraz rozbudowanych występów koncertowych. Sprzedali na całym świecie prawie 300 milionów płyt, co czyni ich jedną z najlepiej sprzedających się grup muzycznych w historii.

Pod koniec lat 60., pod przewodnictwem Syda Barretta, byli jednym z najpopularniejszych zespołów londyńskiej podziemnej sceny psychodelicznej, jednak zachowanie lidera zmusiło pozostałych członków grupy do zastąpienia go gitarzystą i wokalistą Davidem Gilmourem. Na stanowisko frontmana oraz głównego autora utworów wysunął się z czasem basista, Roger Waters i zachował tę pozycję aż do odejścia z zespołu. Kilka z ich 15 albumów studyjnych odniosło światowy sukces, m.in. „The Dark Side of the Moon”, „Wish You Were Here”, „Animals” i „The Wall”.

W 1985 Waters ogłosił rozpad grupy, jednak pozostali członkowie, z Gilmourem na czele, postanowili dochodzić swych praw do nazwy w sądzie. Zespół kontynuował działalność jako Pink Floyd, odnosząc sukcesy z albumami „A Momentary Lapse of Reason”, „The Division Bell” oraz „The Endless River”. Ostatecznie też udało się osiągnąć z Watersem kompromis w sprawie nazwy zespołu.

Po 24 latach przerwy Waters ponownie wystąpił z grupą 2 lipca 2005 roku na koncercie Live 8 w Londynie, grając jednocześnie przed najliczniejszą publicznością w historii Pink Floyd. 10 listopada 2014 roku (po ponad 20 latach od ukazania się płyty „The Division Bell”) zespół wydał swój najnowszy i finałowy album studyjny zatytułowany „The Endless River”.

Zespół stanowił źródło inspiracji zarówno dla artystów rockowych lat 70. XX wieku, takich jak David Bowie, Genesis czyYes, jak i licznej rzeszy współczesnych muzyków, na przykład Tiamat, Dream Theater, Tool, The Mars Volta, Radiohead, Porcupine Tree, The Orb czy Nine Inch Nails.