Ostatnie dwie zwrotki wskazują na nieuchronną wewnętrzną stratę, nie mówiąc już o jej niszczącym wpływie na umysł.
Z kolei teksty Ecco zdają się podwoić w stosunku do fragmentarycznych myśli osoby rozpaczającej nad upiorami przeszłości („jej”) - i osoby, która płynie teraz od niepamiętnych czasów, w których „Żaden licznik nie synchronizuje dni”.
Innymi słowy, mówca, związany zamkniętą naturą świadomości, uważa, że dni są pozbawione kadencji, tak że czas krwawi tylko do czasu, bez żadnej chwili na pokazanie jakiejkolwiek wartościowej różnicy od poprzedniej.
Ostatnie przemówienia Ecco ucieleśniają myśli mówiącego: „Niektóre dmuchające poszarpane szmaty”, które, podobnie jak zużyta flaga, „panują nad tobą / namalowane w moim umyśle”.
