W warstwie słownej utwór wydaje się być sprawozdaniem z rozpaczliwej próby wyzwolenia się z toksycznej relacji, w którą zaangażowana jest narratorka. W tekście piosenki wokalistka opowiada o tej relacji jako polu bitwy, na którym wszędzie znajduje plamy z rozlanej krwi. To efekt kłótni, awantur i problemów, które urodziły się w związku dwóch osób. Związku, który od dawna skazany jest na smutny koniec.
Utwór może być odczytywany nie tylko jako osobista opowieść o związku dwojga ludzi, ale jako uniwersalna opowieść o życiu w ogóle. Lynn mówi o ludziach pogrążonych w sennym marazmie, krążących bezładnie po świecie pozbawionym sensu. Wszystkim wydaje się, że wiedzą czego szukają, czego pragną. A tak naprawdę powielają jedynie utarte schematy.
Takie podejście porównuje do smaku zakrwawionej wody. Choć jest słodka w smaku, to tak naprawdę jest przecież trująca. Świat staje w płomieniach a my nie robimy nic by ugasić ten pożar. Oglądamy na żywo koniec świata jaki znamy. I boimy się zabrać głos, zawalczyć o to, co dobre i wartościowe. Bo znajdujemy w tym swoistą rozkosz, podoba nam się okrucieństwo. Tak, jak podobają nam się inne masochistyczne praktyki.
