W tekście tego utworu Rory Graham wyznaje swoje uczucia względem pewnej kobiety. Mowa o kimś, kto pojawił się w jego życiu, kiedy było mu bardzo ciężko, kiedy walczył z jakimiś problemami i bolączkami. Kobieta stała się dla niego wybawieniem, odgoniła całe zło z jego życia, ukoiła i dała siłę do wali. Rory mówi o niej jako tej, która uspokoiła sztorm i zapaliła w jego życiu światło. Metaforycznie więc – zmieniła je na lepsze.
Dzięki swojej odważnej postawie i obecności w jego życiu wzbudziła w nim wielkie uczucia. Narrator jest w niej zakochany i ogromnie wdzięczny za to, co dla niego zrobiła. Nauczył się, że wszystko co mamy to ta jedyna chwila – tu i teraz. Wie więc, że nie można bać się ani wstydzić swojej miłości. Dlatego chce jej odpłacić tym samym, być przy niej zawsze i wszędzie.
Są oczywiście między nimi problemy, pojawiają się kłótnie i spory. Rory jest dumny z nich jako pary, że udało im się przetrwać razem tak długo. I chce to kontynuować. Dawać jej miłość, trzymać w swoich ramionach i cenić oraz pielęgnować. Taką, jaka jest – ze wszystkim zaletami i wadami.
