„The Fire” w poruszający, poetycki sposób przedstawia refleksje wokalisty na temat człowieczeństwa. Mówi o swoich zmaganiach z losem, o trudach codzienności, z którą coraz częściej nie ma siły walczyć. Pragnie zmyć z siebie „schorzenie”, coś, co nie pozwala mu normalnie żyć. A są to wszystkie lęki zmartwienia codzienności, które przytłaczają go coraz bardziej swoim okrutnym ciężarem.
Jednocześnie wie, że to wszystko, co dziś go spotyka jest wynikiem miłości, która mu się przydarzyła. Widzi tutaj winę nie tylko swoją, ale również ukochanej, która być może zachowała się wobec niego w niesprawiedliwy sposób. Strawił go ogień miłości, który okazał się być złym, bolesnym doradcą.
Ale wina leży nie tylko po stronie dziewczyny – on też ma tutaj swój udział. Nie był wobec niej szczery, tak samo, jak ona wobec niego. Para musiała zadać sobie krzywdy, które pozostają na długo widoczne i długo dają o sobie znać. Rory zwraca się do kobiety, która przed jego poznaniem żyła w słońcu – radosna i beztroska. To on wprowadził do jej życia smutek i szarość. Za sprawą swojego charakteru, pesymizmu i depresyjnej natury zmienił także i ją.
To wszystko, co złe w jego życiu zależy także od niej – może albo pogłębić ten stan depresji, albo całkowicie go z niego wyciągnąć. Zależy od tego, jakim okaże się być ogień ich miłości.
