Till Lindemann wzywa Boga, aby stanął przed nim twarzą w twarz. Prosi go, by pojawił się w obronie czynów, które ludzie popełniają w jego imieniu. W personifikowanym kościele istnieje metaforyczny egzorcyzm, aby wyrzucić „demony”, „złe duchy” lub „diabła”. (Egzorcyści w rycie zazwyczaj proszą demony, aby odsłoniły swoje imię.)
W najprawdziwszym znaczeniu tego słowa kościół powinien zidentyfikować omylne osoby, które są winne, nie biorą odpowiedzialności za swoje czyny i nie wyciągają z nich odpowiednich wniosków.
Till opisuje chaos i stany podobne do apokalipsy, a także bezradność ludzkości na Ziemi. Linie te opisują procesy zachodzące w kościele (grzechy duchowieństwa są rzucane na światło dzienne). Każdy człowiek grzeszy w taki sam sposób, więc powinniśmy się przyznać do popełnionych błędów.