"Umarł Król, Niech Żyje Król" pokazuje nam, jak różni potrafimy być od innych, jednocześnie będąc paradoksalnie tacy sami. Ras przedstawia tutaj w dwóch zwrotkach zupełnie innych ludzi, którzy jednak przy głębszym zastanowieniu mogą być do siebie znacznie bardziej podobni, niż by się wydawało.
Bohaterem pierwszej zwrotki jest chłopak, który chcąc wyrwać się z trudnej sytuacji materialnej zaczyna podejmować się nie do końca legalnych zajęć. Denerwuje go nierówność, panująca w społeczeństwie, gdzie niektórzy nie mają zupełnie nic, podczas gdy inni pławią się w luksusach. Okazuje się jednak że nie do końca nadaje się na kryminalistę, będąc zbyt słabym, znerwicowanym człowiekiem, kompletnie wyniszczonym przez warunki, w których przyszło mu żyć.
W drugiej zwrotce mamy obraz samego autora – człowieka który ze zwykłego osiedlowego kolesia zmienił się w poważanego artystę, zarabiającego na swojej twórczości niemałe pieniądze. Jest pewny siebie, obrotny i potrafi realizować swoje cele. Dzięki ciężkiej pracy i determinacji udało mu się wybić, przez co teraz jest w stanie pomagać swoim najbliższym. Pod koniec utworu dochodzi do konfrontacji tej dwójki.
Widzimy, że Ras patrzy z pogardą na mężczyznę z pierwszej zwrotki, uważając go za życiowego przegrańca, uosobienie patologii. Wbrew pozorom jednak mógłby równie dobrze patrzeć na samego siebie, gdyby tylko podjął w swoim życiu kilka innych decyzji. Każdy przecież radzi sobie tak, jak może i nie wszyscy umiemy wykorzystać swój potencjał, by sięgać po swoje marzenia. To, że ktoś chce za wszelką cenę wyrwać się z nędzy nie powinno być powodem, by go potępiać. Ras miał dużo szczęścia i determinację, za pomocą której osiągał swoje cele. Motywacja, którą się kierował była jednak dokładnie taka sama, jak chłopaka, o którym tu opowiada.
