Regina Spektor
Regina Spektor
Regina Spektor
Regina Spektor
Regina Spektor
Tytuł utworu odnosi się do rzymskokatolickiej tradycji mianowania świętych, którzy mają służyć jako obrońcy określonego miejsca, osoby lub koncepcji - tak zwani święci patroni. W tej piosence podmiot wyznaczył siebie jako swojego „świętego patrona”, próbując ratować ukochaną i niestrudzenie kochać, aż w końcu osiągnie własne zaszczytne miejsce.
Temat piosenki zmienił się w uzależnienie, które jest o wiele bardziej fizyczną i oczywistą formą autodestrukcji niż samo-deprecjonowanie podkreślone w poprzednim wierszu. Życie Reginy nie jest już w stanie funkcjonalnym, a „rozlanie jej napojów w zlewie” może sugerować, że pije aż do wymiotów.
Linia „nigdy nie wracać do domu” może sugerować, że jest już za daleko i nigdy nie wróci do tego, kim była. Odnosząc się do tytułu utworu, tutaj znaczący inny podmiot określany jest jako „jej święty patron”.
W tradycji katolickiej powszechne jest uhonorowanie dzieł znaczących postaci wiary, a posągi są szczególnie rozpowszechnione w kościołach katolickich. Tutaj znaczący inny podmiot jest porównywany ze złamanym posągiem.