Rise Against
Rise Against
Rise Against
Rise Against
Rise Against
[1 Zwrotka]
Znajdują się wysoko na wieży, strzegąc pokoju
Cokolwiek miałoby to znaczyć
A ty widzisz świat przez
Celownik i ekrany telewizorów, czyż nie?
Wysokie na dziesięć stóp ściany otaczają nas, biała palisada śmierci
Tak cicha, tak bezpieczna
Jeżeli upadniemy nie będzie niczego i nikogo, kto mógłby nas złapać
Usiądź i patrz, jak
[Refren]
Wymykamy się spod kontroli
Wymykamy się spod kontroli
Próbujemy ochłonąć, ale zderzamy się ze sobą
Wymykamy się spod kontroli
[2 Zwrtoka]
Niektórych rzeczy nie mogę zmienić
Urodziłem się w miejscu, które żyje pod ostrzem miecza
I na ostrze tego miecza jesteśmy skazani
Nie rozumiesz, czemu krzyczymy "Nigdy więcej!"?
Moje marzenia tworzą dzieci osierocone krwią
Rozlaną na te ręce
I tu na grobach niewinnych ludzi
Wznosimy naszą flagę
[Refren]
Wymykamy się spod kontroli
Wymykamy się spod kontroli
Próbujemy ochłonąć, ale zderzamy się ze sobą
Wymykamy się spod kontroli
[Most]
Niektórych rzeczy nie wybaczasz, niektórych rzeczy nie zapominasz
Czasami los, którego doświadczasz jest o wiele gorszy niż śmierć
Ale właśnie zboczyliśmy z kursu i wypływamy na morze
Więc odetnij kotwicę trzymającą twoje serce, by stać się wolnym
Stać się wolnym
Stać się wolnym
[3 Zwrotka]
Wymykamy się spod kontroli
Wymykamy się spod kontroli
Wymykamy się spod kontroli
Wymykamy się spod kontroli
Próbujemy ochłonąć, musimy ochłonąć
Upadamy i zderzamy się, jeden za drugim
Wymykamy się spod kontroli
Utwór "Kotov Syndrome" zespołu Rise Against wpisuje się w narrację albumu Appeal To Reason. W otwarty sposób krytykuje społeczeństwo amerykańskie, które pozwala na rządy prezydenta Georga W. Busha, który zaangażował ich kraj w wojnę w Iraku oraz podejmował inne decyzje, które zdaniem autora tekstu, niosły negatywne skutki dla świata.
Syndrom Kotowa - jest to zjawisko, opisane przez A. Kotowa. Występuje w rozgrywkach szachowych i polega na zbyt długim zastanawianiu się nad najlepszym ruchem, przy skomplikowanym układzie szach, co skutkuje podjęciem nieprzemyślanego ruchu na sam koniec tury, który ostatecznie prowadzi do porażki.
Syndrom ten znajduje swoje odbicie w społeczeństwie: ludzie są zadowoleni z tego, że są bezpieczni ("Wysokie na dziesięć stóp ściany otaczają nas, biała palisada śmierci. Tak cicha, tak bezpieczna") oraz nie przykładają wagi do życia politycznego, zadowalając się postawą bierną ("A ty widzisz świat przez; Celownik i ekrany telewizorów, czyż nie?") więc nie przejmują się tym, co robi rząd, dopóki nie nastąpi zła decyzja, która swój koszt będzie miała w krwi niewinnych ("Moje marzenia tworzą dzieci osierocone krwią; Rozlaną na te ręce"). To powód, dla którego autor tekstu protestuje i pragnie zachęcić, by ludzie zmienili nastawienie - na takie, które pozwoli im się zaangażować w życie narodu i podjąć trafną decyzję, zanim będą zmuszeni działać w pośpiechu.